U-2324 – Wikipedia, wolna encyklopedia

U-2324
Klasa	okręt podwodny
Typ	XXIII
	Historia
Stocznia	Stocznia Deutsche Werft w Hamburgu
Położenie stępki	21 kwietnia 1944
Wodowanie	16 czerwca 1944
	Kriegsmarine
Wejście do służby	25 lipca 1944
Zatopiony	27 listopada 1945
Los okrętu	Poddany 9 maja 1945 r. Zatopiony jako cel 27 listopada 1945 r. podczas Operacji Deadlight
	Dane taktyczno-techniczne
Długość	34,68 m (113 stóp i 9 cali)
	Napęd
	1 × silnik wysokoprężny MWM RS134S 6-cylindrowy, moc metryczna 575–630 KM (423–463 kW; 567–621 KM) 1 × silnik elektryczny dwustronnego działania AEG GU4463-8 , moc metryczna 580 KM (427 kW; 572 shp) 1 × silnik elektryczny BBC CCR188 o mocy 35 koni mechanicznych (26 kW; 35 shp)
Prędkość	9,7 węzłów (18 km/h; 11 mph) na powierzchni 12,5 węzłów (23 km/h; 14 mph) w zanurzeniu

U-2324 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) przybrzeżnego typu XXIII z okresu II wojny światowej, jedna z sześciu jednostek swojego typu wykorzystanych bojowo. Okręt wszedł do służby w 1944 roku.

Historia

Położenie stępki nastąpiło 21 kwietnia 1944 roku w stoczni Deutsche Werft w Hamburgu; wodowanie 16 czerwca 1944. Okręt wszedł do służby 25 lipca 1944 roku.

U-2324 odbył dwa patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika (niektóre źródła przypisują mu zatopienie kablowca „Monarch” o pojemności 1150 BRT).

Poddany 9 maja 1945 roku w Stavanger (Norwegia), przebazowany 29 maja 1945 roku do Loch Ryan (Szkocja). Zatopiony 27 listopada 1945 roku ogniem artyleryjskim niszczycieli HMS „Onslow” i ORP „Błyskawica” podczas operacji Deadlight.

Bibliografia

U-2324. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
U-2324 typ XXIII. [dostęp 2013-01-26]. (pol.).
Marek Twardowski. Operacja „Deadlight”. „Morza, Statki i Okręty”. III (6 (13)), s. 61-70, 1998. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1426-529X.