USS Greeneville (SSN-772) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy | 28 lutego 1992 |
Wodowanie | 17 września 1994 |
US Navy | |
Wejście do służby | 16 lutego 1996 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość | 110 m |
Szerokość | 10 m |
Zanurzenie testowe | 300 m |
Rodzaj kadłuba | dwukadłubowy |
Materiał kadłuba | |
Napęd | |
1 reaktor S6G chłodzony wodą 1 turbina o mocy 30.000 KM napędzająca jedną śrubę | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu • taktyczna |
|
Sensory | |
• radar:AN/BPS-15 • sonary: AN/BQQ-5 i AN/BQS-15 antena holowana TB-16 | |
Uzbrojenie | |
26 x Mk 48 ADCAP, Tomahawk SLCM 12 Tomahawk SLCM w VLS miny: Mk.67 SLMM, Mk.60 Captor | |
Wyrzutnie torpedowe | • torpedowe: 4 x 533 mm na dziobie |
Załoga | 132 oficerów i marynarzy |
USS Greeneville (SSN-772) – amerykański wielozadaniowy okręt podwodny z napędem atomowym ulepszonego typu Los Angeles - Improved Los Angeles / 688i. Okręt należy do grupy jednostek 688, które obok wyposażenia w dwanaście pionowych wyrzutni pocisków manewrujących, otrzymały usprawniony system napędowy oraz zostały znacznie bardziej wyciszone względem pierwowzoru. Na skutek tych zmian, prędkość taktyczna okrętu wzrosła z 6 do 8-12 węzłów. Jako okręt zmodyfikowanej w ten sposób generacji jednostek 688i, dysponuje możliwością wystrzeliwania torped mk.48, pocisków manewrujących, a także stawiania min, poprzez wykorzystanie czterech dziobowych wyrzutni torpedowych, jak też wystrzeliwania pocisków Tomahawk SLCM z wyrzutni typu VLS. Jednostka o długości 110 metrów i wyporności w zanurzeniu wynoszącej 6927 długich ton, dzięki napędowi atomowemu zapewnianemu przez siłownię o mocy 30000 KM z reaktorem wodnociśnieniowym S6G, zdolna była do pływania podwodnego z prędkością 33 węzłów.
9 lutego 2001 roku, około 9 mil morskich (17 km) od Oʻahu na Hawajach, USS Greeneville (SSN-772) zderzył się z japońskim szkolnym statkiem rybackim „Ehime Maru”[1]. Incydent ten miał miejsce w trakcie przeprowadzanego dla obecnych na pokładzie okrętu podwodnego 16 osób cywilnych pokazu manewru awaryjnego wynurzenia. W trakcie wynurzenia, okręt uderzył w japoński statek rybacki. Na skutek odniesionych uszkodzeń „Ehime Maru” zatonął w ciągu kilku minut. Śmierć poniosło 9 osób załogi statku szkolnego, w tym czworo studentów. Kolizja miała szereg politycznych reperkusji w stosunkach między Stanami Zjednoczonymi a Japonią, wzmacnianych podejrzeniami, iż w momencie „awaryjnego” szasowania balastu kontrolę nad okrętem posiadały osoby cywilne[2]. Po przeprowadzonym po wypadku postępowaniu sądowym ustalono, iż przyczyną wypadku była seria indywidualnych błędów i zaniedbań na pokładzie amerykańskiego okrętu, a w części także usterka analogowego systemu zobrazowania sonaru, nie na tyle jednak poważna, aby w normalnych warunkach przerwać rejs[1]. Ustalono jednakże, że kontrolę nad systemem sonarowym okrętu sprawował w chwili kolizji operator, który z uwagi na krótki okres służby nie był jeszcze uprawniony do samodzielnej kontroli sytuacji akustycznej[2]. Po incydencie, specjalnie powołana komisja śledcza przeprowadziła dochodzenie, w wyniku którego wyciągnięto konsekwencje dyscyplinarne tak wobec osób na lądzie, jak i wobec sześciu członków załogi. Dowódca okrętu w chwili wypadku, został uznany winnym naruszenia Jednolitego Kodeksu Służby Wojskowej, na skutek czego został pozbawiony dowództwa z wpisem do akt[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Collision between the U.S. Navy Submarine USS Greeneville and Japanese Motor Vessel Ehime Maru near Oahu, Hawaii February 9, 2001. US National Transportation Safety Board. NTSB/MAB-05/01 [dostęp 2019-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)]. (ang.).
- ↑ a b February 9, 2001: Navy Submarine Accidentally Sinks Japanese Fishing Boat; Civilians at Controls. History Commons. [dostęp 2010-01-04]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Norman Friedman, James L. Christley: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Naval Institute Press. ISBN 1-55750-260-9.
- Norman Friedman: The Naval Institute guide to world naval weapons systems, 1997-1998. Annapolis, Maryland: US Naval Institute, 1997. ISBN 1-55750-268-4.