USS Seymour D. Owens (DD-767) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Seymour D. Owens (DD-767)

Historia
Położenie stępki	3 kwietnia 1944
US Navy
Wejście do służby	5 listopada 1949
Los okrętu	skreślony 9 czerwca 1958
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2,425 ton
Długość	całkowita: 119 m
Szerokość	12,5 m
Zanurzenie	5,6 m
Napęd
60 000 shp (45 MW); turbiny parowe; 2 śruby
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	4500 mil morskich przy prędkości 20 węzłów
Uzbrojenie
6 × 127 mm/38 12 × 40 mm przeciwlotnicze 11 × 20 mm przeciwlotnicze 10 × 533 mm wyrzutnie torped 6 miotaczy bomb głębinowych 2 zrzutnie bomb głębinowych
Załoga	336 ludzi

USS Seymour D. Owens (DD-767) amerykański niszczyciel typu Gearing będący w służbie United States Navy w czasie II wojny światowej. Patronem okrętu był Seymour D. Owens, który był dowódcą niszczyciela USS Norman Scott (DD-690). Został zabity w czasie akcji w pobliżu wybrzeża wyspy Tinian 24 lipca 1944.

Stępkę okrętu położono 3 kwietnia 1944 w stoczni Bethlehem Steel Company w San Francisco. Ponieważ okręt nie został ukończony do końca wojny dalsze prace wstrzymano 7 stycznia 1946. Niekompletny kadłub został dostarczony Marynarce 28 lutego 1947. Część kadłuba została użyta do naprawy niszczyciela USS "Ernest G. Small" (DD-838). Pozostały kadłub został zakotwiczony w ramach Floty Rezerwowej Pacyfiku (ang. Pacific Reserve Fleet), gdzie pozostał do sprzedaży na złom firmie National Metal and Steel Co. 23 marca 1959. Nazwa "Seymour D. Owens" została skreślona z listy jednostek floty 9 czerwca 1958.

• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.