USS Siboney (CVE-112) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Położenie stępki | 1 kwietnia 1944 |
Wodowanie | 9 listopada 1944 |
Stany Zjednoczone | |
Nazwa | USS „Siboney” (CVE-112) |
Wejście do służby | 14 maja 1945 |
Wycofanie ze służby | 6 grudnia 1949 |
Stany Zjednoczone | |
Wejście do służby | 22 listopada 1950 |
Wycofanie ze służby | 31 lipca 1956 |
Los okrętu | zezłomowany w 1971 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 10 900 długich ton |
Długość | 169,8 m |
Szerokość | 22,9 m |
Zanurzenie | 9,3 m |
Napęd | |
2 turbiny parowe, 2 śruby napędowe 16 000 shp | |
Prędkość | 19 węzłów |
Uzbrojenie | |
2 × 127 mm (2 × I) 36 × 40 mm 20 x 20 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
33 samoloty | |
Załoga | 1066 ludzi |
USS Siboney (CVE-112) – lotniskowiec eskortowy typu Commencement Bay, który służył w United States Navy.
Stępkę jednostki Frosty Bay położono 1 kwietnia 1944 roku w stoczni Todd-Pacific Shipyards w Tacoma. Okręt przemianowano na „Siboney” (od miejscowości Siboney na Kubie) 26 kwietnia 1944 roku. Zwodowano go 9 listopada 1944 roku. Wszedł do służby 14 maja 1945 roku. Nie wziął udziału w walkach II wojny światowej.