USS Stewart (DD-13) – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() USS Stewart (DD-13) | |
Historia | |
Stocznia | Gas Engine and Power Company |
---|---|
Położenie stępki | 24 stycznia 1900 |
Wodowanie | 10 maja 1900 |
![]() | |
Wejście do służby | 1 grudnia 1902 |
Wycofanie ze służby | 9 lipca 1919 |
Los okrętu | sprzedany na złom 3 stycznia 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 420 długich ton |
Długość | 75 m |
Szerokość | 7,04 m |
Zanurzenie | 1,98 m |
Napęd | |
2 silniki parowe | |
Prędkość | 29,7 węzła |
Uzbrojenie | |
2 × 76 mm/50 5 × 57 mm 2 × 450 mm wt. | |
Załoga | 79-82 |
USS Stewart (DD-13) – amerykański niszczyciel typu Bainbridge. Jego patronem był kontradmirał Charles Stewart (1778–1869).
Stępkę okrętu położono 24 stycznia 1900 w stoczni Gas Engine and Power Company w Morris Heights. Zwodowano go 10 maja 1900, matką chrzestną była wnuczka patrona okrętu.
Jednostka weszła do służby w US Navy 1 grudnia 1902, jej pierwszym dowódcą był Lieutenant Frederick A. Traut.
Jeszcze przed wojną uznany za przestarzały i przeklasyfikowany na przybrzeżny okręt torpedowy (ang. coast torpedo vessels). Po wybuchu I wojny światowej powrócił do służby w ramach floty, działał jako jednostka eskortowa na wodach amerykańskich i europejskich.
Wycofany ze służby 9 lipca 1919, został sprzedany na złom 3 stycznia 1920.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.