USS Ticonderoga (CG-47) – Wikipedia, wolna encyklopedia
USS Ticonderoga (CG-47) | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | 27 stycznia 1978 |
Wodowanie | 25 kwietnia 1981 |
US Navy | |
Wejście do służby | 13 grudnia 1982 |
Wycofanie ze służby | 30 września 2004 |
Los okrętu | w rezerwie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | pełna ok. 9600 ton |
Długość | 173 metry |
Szerokość | 17 metrów |
Zanurzenie | 10 metrów |
Napęd | |
4 turbiny parowe GE 2 śruby 80 000 SHP | |
Prędkość | 32,5 węzła |
Wyposażenie lotnicze | |
2 helikoptery Sikorsky SH-60 Sea Hawk LAMPS III | |
Załoga | 387 oficerów i marynarzy |
USS Ticonderoga (CG-47) – amerykański krążownik rakietowy, pierwszy okręt typu Ticonderoga. Była to pierwsza jednostka wyposażona w system kierowania ogniem AEGIS. Do budowy krążownika wykorzystano kadłub i wyposażenie zaprojektowane dla niszczycieli rakietowych typu Spruance.
Stępkę położono 27 stycznia 1978 roku w stoczni Ingalls Shipbuilding w Pascagoula w stanie Missisipi. Wodowanie nastąpiło 25 kwietnia 1981 roku, a ochrzczony 16 maja tego roku na cześć Fortu Ticonderoga. Oddany do służby został 13 grudnia 1982 roku. Bazował w Norfolk w stanie Wirginia, a następnie, od 1996 roku w Pascagoula.
W czasie służby uczestniczył w operacjach "Southern Watch" i "Deny Flight". Wycofany ze służby 30 września 2004 roku.