USS Zumwalt (DDG-1000) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Zumwalt (DDG-1000)
Klasa	niszczyciel
Typ	Zumwalt
	Historia
Stocznia	Bath Iron Works
Położenie stępki	17 listopada 2011
Wodowanie	28 października 2013
	US Navy
Wejście do służby	15 października 2016
Los okrętu	w służbie
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	14 000 ton
Długość	183 metry
Szerokość	24,1 m
Zanurzenie	8,4 m
	Napęd
	2 turbiny gazowe Rolls-Royce MT-30; pomocnicze silniki Diesla
Prędkość	30,3 węzły (56 km/h)
	Sensory
	• Radar dozoru przestrzeni nawodnej i powietrznej AN/SPY-3; • Radar kierowania ogniem i walki elektronicznej AN/SPY-4
	Uzbrojenie
	• 2 armaty 155 mm Advanced Gun System; • 20 wyrzutni pocisków rakietowych MK 57 systemu VLS (80 pocisków BGM-109); • Wyrzutnie pocisków rakietowych RIM-162 Evolved Sea Sparrow (ESSM); • Pociski BGM-109 Tomahawk; • Przeciwokrętowe rakietotorpedy (VL-ASROC); • 2 działka 30 mm Mk 46 Mod 2
	Wyposażenie
	• Wyrzutnie celów pozornych SRBOC; • Wyrzutnie pułapek MK-53 Decoy Launching System
	Wyposażenie lotnicze
	2 × SH-60 LAMBS
Załoga	142 osoby
	Multimedia w Wikimedia Commons

USS Zumwalt (DDG-1000) – okręt prototypowy niszczycieli typu DDG-1000, zbudowany w stoczni Bath Iron Works przez Stany Zjednoczone dla amerykańskiej marynarki wojennej. Największy w historii okręt tej klasy budowany dla US Navy, nazwany na cześć admirała Elma Zumwalta. Stępkę pod jednostkę położono 17 listopada 2011 roku^[1], wodowanie odbyło się 28 października 2013 roku^[2], 12 kwietnia 2014 roku niszczyciel ochrzczono^[3], a 15 października 2016 roku – przyjęto do służby^[4].

Obecnie okręt ten stacjonuje w bazie w Yokosuka w okolicach Tokio i został przydzielony do 15. szwadronu niszczycieli. Ma stacjonować w tym miejscu już na stałe.^[5]

Opis

Podstawowymi założeniami nowego typu okrętu są^[6]:

zintegrowany system zasilania (Integrated Power System – IPS), zapewniający 78 megawatów mocy i pokrywający całe zapotrzebowanie okrętu na energię z zapasem na przyszłe modernizacje^[7];
radar dwupasmowy (Dual Band Radar – DBR);
zintegrowany system broni podwodnej (Integrated Undersea Warfare System – IUSW);
budowa kompozytowa;
zewnętrzne pionowe wyrzutnie pocisków (Peripheral Vertical Launching System – PVLS);
zaawansowane działo (Advanced Gun System – AGS);
przeszywający, odwrócony dziób kadłuba;
system atrap obronnych przeciwko pociskom naprowadzanym na podczerwień;
autonomiczny system przeciwpożarowy (Autonomic Fire Suppression System – AFSS).

Nowe stanowisko US Navy wobec programu

31 lipca 2008 US Navy zaproponowała Kongresowi zatrzymanie programu niszczycieli typu DDG-1000 i wznowienie w zamian programu niszczycieli typu DDG-51^[8]. Nowe stanowisko marynarki obejmuje także przeznaczenie środków finansowych na nowe okręty typu Arleigh Burke. US Navy wnosiła o ich zabezpieczenie w planie budżetowym na rok 2008/2009 na rzecz 3 okrętów typu DDG-1000. Kongres nie wyraził jednak zgody na rezygnację z budowy okrętów typu Zumwalt, przeznaczając pieniądze na budowę trzech pierwszych okrętów.

Według stanu na listopad 2011 roku stopień zaawansowania budowy wynosił 60%.

Przypisy

↑ Keel Laid for First DDG 1000 Destroyer. navy.mil, 17 listopada 2011. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lutego 2017)]. (ang.).
↑ Christopher P. Cavas: The Z-boat floats! Zumwalt launched into the night. defensenews.com, 29 października 2013. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2016)]. (ang.).
↑ Technology New US Navy Destroyer Zumwalt Christened in Maine. ABC, 2014-04-12. [dostęp 2014-04-13]. (ang.).
↑ Łukasz Golowanow: Zumwalt przyjęty do służby. Konflikty.pl, 16 października 2016. [dostęp 2016-10-16].
↑ Najnowocześniejszy okręt USA w Japonii. CNN: Zainteresują się tym Chiny [online], www.rmf24.pl [dostęp 2022-09-27] (pol.).
↑ Futurystyczny niszczyciel USS „Zumwalt” wprowadzony do służby - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2020-08-31] .
↑ PCU Zumwalt Public Affairs: Navy's Most Advanced Warship, USS Zumwalt Arrives in Norfolk. navy.mil, 14 września 2016. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)]. (ang.).
↑ CRS Report for Congress: Navy DDG-1000 and DDG-51 Destroyer Programs: Background, Oversight Issues, and Options for Congress (Updated September 11, 2008) (ang.)

Bibliografia

Ronald O'Rourke: CRS Report for Congress: Navy DDG-1000 and DDG-51 Destroyer Programs: Background, Oversight Issues, and Options for Congress. 14 marca 2011. [dostęp 2011-07-26]. (ang.).
Christopher P. Cavas: Will Bath Build Second DDG 1000?. Defense News, 12 stycznia 2011. [dostęp 2011-07-26]. (ang.).
Christopher P. Cavas: Agreement Reached on U.S. Destroyer Deal. Defense News, 27 lipca 2011. [dostęp 2011-07-26]. (ang.).

[1] Keel Laid for First DDG 1000 Destroyer. navy.mil, 17 listopada 2011. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lutego 2017)]. (ang.).

[2] Christopher P. Cavas: The Z-boat floats! Zumwalt launched into the night. defensenews.com, 29 października 2013. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2016)]. (ang.).

[3] Technology New US Navy Destroyer Zumwalt Christened in Maine. ABC, 2014-04-12. [dostęp 2014-04-13]. (ang.).

[4] Łukasz Golowanow: Zumwalt przyjęty do służby. Konflikty.pl, 16 października 2016. [dostęp 2016-10-16].

[5] Najnowocześniejszy okręt USA w Japonii. CNN: Zainteresują się tym Chiny [online], www.rmf24.pl [dostęp 2022-09-27] (pol.).

[6] Futurystyczny niszczyciel USS „Zumwalt” wprowadzony do służby - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2020-08-31] .

[7] PCU Zumwalt Public Affairs: Navy's Most Advanced Warship, USS Zumwalt Arrives in Norfolk. navy.mil, 14 września 2016. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)]. (ang.).

[8] CRS Report for Congress: Navy DDG-1000 and DDG-51 Destroyer Programs: Background, Oversight Issues, and Options for Congress (Updated September 11, 2008) (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]