Układ zbiorowy pracy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Układ zbiorowy pracy – uregulowane działem jedenastym Kodeksu pracy porozumienie normatywne, zawierane pomiędzy pracodawcą (pracodawcami) albo organizacjami pracodawców a organizacją związkową albo organizacjami związkowymi.

Układy mogą określać szerzej i korzystniej uprawnienia pracownicze uregulowane powszechnie w kodeksie lub innych przepisach. Nie mogą natomiast zawierać przepisów mniej korzystnych dla pracownika niż przepisy prawa pracy.

• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1510)