Ulica Bohaterów Monte Cassino w Sopocie – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Monte Cassino
ulica Bohaterów Monte Cassino
Dolny Sopot
Ilustracja
Widok w górę Monciaka
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sopot

Długość

700 m

Poprzednie nazwy

Seestraße (-1945), ul. Konstantego Rokossowskiego (1945–1956)

Przebieg
0 Tunel pieszy pod Al. Niepodległości
90 Linia kolejowa nr 250
140 Obrońców Westerplatte
160 Pl. Konstytucji 3 Maja
260 Czyżewskiego
300 Sobieskiego, Chmielewskiego
430 Haffnera
480 Bema
530 Królowej Jadwigi
530 Pl. Zdrojowy
640 Przejście nad tunelem – ul. Powstańców Warszawy
700 Skwer Kuracyjny
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Monte Cassino”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Monte Cassino”
Położenie na mapie Sopotu
Mapa konturowa Sopotu, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Monte Cassino”
Ziemia54°26′37,0″N 18°33′55,0″E/54,443611 18,565278
Multimedia w Wikimedia Commons
Kościół Garnizonowy św. Jerzego
Krzywy Domek

Ulica Bohaterów Monte Cassino (tzw. Monciak, w okresie Wolnego Miasta Gdańska Seestraße, 1945–1956 ul. Konstantego Rokossowskiego) – reprezentacyjna ulica w Sopocie, prowadząca od al. Niepodległości do pl. Zdrojowego. Jest strefą pieszą, w całości wyłączoną z ruchu samochodowego.

Znajdują się tu liczne restauracje, kawiarnie oraz kluby. W sezonie jest to, obok Drogi Królewskiej w Gdańsku i Skweru Kościuszki w Gdyni, najtłumniej odwiedzane przez turystów miejsce w Trójmieście.

W XVII wieku obecna ulica stanowiła drogę łączącą rolniczą część Sopotu (obecny Górny Sopot) z osadą rybacką nad morzem.

Przebieg ulicy

[edytuj | edytuj kod]

Monciak bierze początek od al. Niepodległości – części drogi wojewódzkiej nr 468. Następnie deptak przebiega tunelem pod czterotorowym torowiskiem kolejowym (linia nr 202 i 250). Kilkadziesiąt metrów dalej, Monciak tworzy wraz z ulicami Podjazd, Dworcową oraz T. Kościuszki pl. Konstytucji 3 Maja pod kościołem św. Jerzego. W tym miejscu przyjaciele umieścili figurkę popularnego w swoim czasie „Parasolnika”. Za placem ulica pod dużym kątem nachyla się w dół, a piesi przechodzą koło stanowisk karykaturzystów i malarzy, stoisk z gadżetami i pamiątkami, mijając liczne ogródki sezonowe przy lokalach gastronomicznych. Z ciekawszych obiektów na tym odcinku należy wyróżnić tzw. Krzywy Domek. Następnie Monciak wychodzi na płaską, rozległą powierzchnię zwaną pl. Zdrojowym, kolejno przecina oś ulicy Grunwaldzkiej (w chwili obecnej przebiega ona pod „Monciakiem”) i kończy się na wysokości latarni morskiej. W perspektywie poprzez Skwer Kuracyjny jej przedłużeniem jest słynne sopockie molo.

Tunel pod ulicą Bohaterów Monte Cassino o długości 100 metrów (z pochylniami 191 metrów) w osi ul. Grunwaldzkiej rozciąga się od ulicy Morskiej do Ogrodowej[1]. Tunel o szerokości 8,8 m i wysokości 3,6 m[2] mieści dwupasmową, jednojezdniową drogę[1], a jego budowa trwała od 23 kwietnia 2007 do 8 czerwca 2008 roku. Koszt inwestycji wyniósł 4,6 mln euro[2]. W efekcie deptak nie jest przecinany drogami z ruchem tranzytowym[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach gdy Sopot był częścią WMG, a ulica nazywała się Seestrase funkcjonowało kilka hoteli, m.in. Werminghoff Hotel (1897-1945), Metropol Hotel (1909-1945) oraz Kaiserhof – (Dwór Cesarski) (1901-1945)[3], również redakcja gazety sopockiej Zoppoter Zeitung.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Budowa tunelu pod ul. Bohaterów Monte Cassino w Sopocie. [dostęp 2013-02-23]. (pol.).
  2. ↑ a b Sopot: Tunel otwarty! [wideo + zdjęcia]. Moje Miasto, 2008-06-08. [dostęp 2013-02-23]. (pol.).
  3. ↑ Projekt Dawny Sopot.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Bohaterów_Monte_Cassino_w_Sopocie&oldid=69678659”