Ulica Ligocka w Katowicach – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Ligocka
Załęska Hałda-Brynów
Ilustracja
Euro-Centrum Park Przemysłowy (ul. Ligocka 103)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Katowice

Długość

1998 m[1]

Przebieg
↑ ul. Parkowa
światła 0m ← ul. Mikołowska
→ ul. Brynowska
45m ul. Józefa Gallusa
światła 410m ul. Dziewięciu z "Wujka"
515m ul. Wilcze Kąty
810m ul. Zgody
990m ul. Kępowa
1050m linia kolejowa do Muchowca
1055m ul. Marii Dąbrowskiej
1220m ul. Elizy Orzeszkowej
1365m ul. Filarowa
1465m rondo Nikoli Tesli[2]
ul. Załęska
światła 1645m ul. Hetmańska
1785m ul. Kredytowa
2015m linia kolejowa 139
↓ ul. Piotrowicka
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Ligocka”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Ligocka”
Położenie na mapie Katowic
Mapa konturowa Katowic, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Ligocka”
Ziemia50°14′12,4″N 18°59′01,2″E/50,236779 18,983673
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Ligocka w Katowicach − ulica w katowickiej dzielnicy Załęska Hałda-Brynów część zachodnia. Swą nazwę wzięła od części Katowic − Ligoty, do której prowadzi z Brynowa; przedłużeniem drogi jest ulica Piotrowicka.

Znak na wiadukcie kolejowym − koniec ul. Ligockiej i początek ul. Piotrowickiej
Wiadukt kolejowy − koniec ul. Ligockiej i początek ul. Piotrowickiej

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

W rejonie dzisiejszych ulic Ligockiej, Załęskiej i Hetmańskiej powstały pierwsze zabudowania wsi Ligota (obecnie Stara Ligota). Wzmianka o tym pojawiła się w 1360[3]. W dwudziestoleciu międzywojennym pod numerem 147 funkcjonował posterunek policji[4], a pod numerem 76 − Biblioteka TCL[5]. W latach 1924−1939 na rogu ul. Hetmańskiej i ul. Ligockiej istniał pomnik powstańców[6] (zburzony przez Niemców, odbudowany w latach 1962−1963)[7]. Pod koniec XX wieku wyburzono, znajdujące się przy drodze, cegielnie i glinianki[8]. Ulica jest drogą zbiorczą[9][10] o klasie technicznej Z[11]. Pod nią zlokalizowany jest wodociąg Ø 350/225 mm oraz gazociąg niskiego ciśnienia Ø 315/300 mm[9], za skrzyżowaniem z ul. Załęską − gazociąg niskoprężny Ø 350 mm PE[11]. Ulicą na całej swojej długości kursują autobusy na zlecenie Zarządu Transportu Metropolitalnego (ZTM)[12].

W okresie Rzeszy Niemieckiej (do 1922) i w latach niemieckiej okupacji Polski (1939−1945) ulica nosiła nazwę Ellgother Straße[13]. W latach 1922−1939[14] i po wojnie od 1945 ulica Ligocka[15].

Ulica Ligocka posiada długość 1998 m i powierzchnię 17 673 m²[1]. Według badań, przeprowadzonych w 2007, w rejonie osiedla Katowicka Hałda, pomiędzy ulicami Ligocką, Józefa Gallusa i Wincentego Pola, udział powierzchni zabudowanej w powierzchni terenu wynosi 18%, wskaźnik intensywności zabudowy (netto) −0,93 WIZ, średnia ważona liczby kondygnacji − 5,17[16]. Ulicą, na odcinku od ul. Załęskiej do ul. Hetmańskiej, natężenie ruchu w godzinie popołudniowego szczytu wynosi 1623 pojazdy (86,8% to samochody osobowe, 7,3% − samochody dostawcze, 2,1% − autobusy). Teren osadnik "Gregor" przy drodze jest rekultywowany przez KWK Wujek[16]. W 2011 planowany jest remont drogi pomiędzy ul. Kredytową i ul. Załęską[17].

Obiekty zabytkowe

[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy Ligockiej znajdują się następujące historyczne obiekty, objęte ochroną konserwatorską[9]:

  • budynek mieszkalny (ul. Ligocka 76), wzniesiony na początku XX wieku w stylu secesji; ochronie podlegają: skala i forma historyczna, geometria i pokrycie ceramiczne dachu, charakterystyczny narożnik z wieżą, cechy stylowe i detale architektoniczne, historyczna kolorystyka, wystrój architektoniczny elewacji z częścią ceglaną, kształt, wielkość, rozmieszczenie otworów okiennych i drzwiowych, historyczne podziały stolarki okiennej, proste balustrady balkonów[6];
  • budynek mieszkalny (ul. Ligocka 78), wzniesiony na początku XX wieku; ochronie podlegają: skala i forma historyczna, historyczna kolorystyka, geometria dachu, cechy stylowe, wielkość, rozmieszczenie, rytm otworów okiennych, historyczne podziały stolarki okiennej[6];
  • budynki mieszkalne (ul. Ligocka 121, 123); wzniesione na przełomie XIX i XX wieku, posiadające wartości historyczno - kulturowe[6][11].

Instytucje

[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy swoją siedzibę mają[18]: przedsiębiorstwa handlowo-usługowe, firma poligraficzna, Administracja Osiedla "Ligota", Miejskie Przedszkole nr 12[19], gabinety lekarskie, Stowarzyszenie Krajowego Forum Parków Przemysłowych i Parków Technologicznych (ul. Ligocka 103). Pod numerem 103 działa Euro-Centrum Park Przemysłowy. Jest to kompleks budynków biurowo-usługowych, posiadających standard klasy B+ oraz powierzchnię 3,024 ha[16].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Urząd Miasta Katowice: Plan zimowego utrzymania dróg na sezon 2009/2010. www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  2. ↑ Rondo Nikoli Tesli (pol.) www.katowice.eu [dostęp 2012-07-07]
  3. ↑ Lech Szaraniec: Osady i osiedla Katowic. Katowice: Oficyna "Artur", 1996, s. 144. ISBN 83-905115-0-9.
  4. ↑ Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 67. ISBN 978-83-7729-021-7.
  5. ↑ Wojciech Janota: Katowice między wojnami. Miasto i jego sprawy 1922-1939. Łódź: Księży Młyn, 2010, s. 114. ISBN 978-83-7729-021-7.
  6. ↑ a b c d Urząd Miasta Katowice: Wartości dziedzictwa kulturowego (załącznik 1.9). www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  7. ↑ Lech Szaraniec: Osady i osiedla Katowic. Katowice: Oficyna "Artur", 1996, s. 150. ISBN 83-905115-0-9.
  8. ↑ Lech Szaraniec: Osady i osiedla Katowic. Katowice: Oficyna "Artur", 1996, s. 79. ISBN 83-905115-0-9.
  9. ↑ a b c Urząd Miasta Katowice: Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w obszarze fragmentu terenu górniczego Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. KWK "Wujek", obejmującego obszar położony w rejonie ulic Rolnej i Ligockiej w Katowicach. www.bip.katowice.eu. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  10. ↑ Urząd Miasta Katowice: UCHWAŁA NR X/152/11 RADY MIASTA KATOWICE z dnia 30 maja 2011 r. w sprawie uchwalenia: miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w rejonie ulicy Kijowskiej, Książęcej i Ligockiej w Katowicach.. www.bip.katowice.eu. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  11. ↑ a b c Urząd Miasta Katowice: Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulic: Ligockiej i Załęskiej w dzielnicy Ligota w Katowicach. www.bip.katowice.eu. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  12. ↑ Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia: Mapa połączeń publicznego transportu zbiorowego ZTM. noweinfogzm.metropoliagzm.pl, 2023-06-09. [dostęp 2024-03-03]. (pol.).
  13. ↑ Straßenverzeichnis aller Straßen von Kattowitz. www.grytzka-genealogie.de. [dostęp 2011-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (niem.).
  14. ↑ Plan miasta Wielkich Katowic i okolic www.mapywig.org [dostęp 2011-07-03]
  15. ↑ Niemiecka mapa Katowic z 1939 www.mapywig.org [dostęp 2011-07-03]
  16. ↑ a b c Urząd Miasta Katowice: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, Cz. 1, Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego. www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-07-03]. (pol.).
  17. ↑ Katowice. Lista ulic do remontów w 2011 roku (pol.) www.katowice.gazeta.pl [dostęp 2011-07-03]
  18. ↑ Spis firm na ulicy Ligocka w mieście Katowice. www.katalog.pf.pl. [dostęp 2011-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-05)]. (pol.).
  19. ↑ Strona oficjalna Miejskiego Przedszkola nr 12 w Katowicach (pol.) www.mp12katowice.masternet.pl [dostęp 2011-07-03]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Złoty: Ligota, Murcki... i inne szkice historyczne. Katowice: Bractwo Gospodarcze Związku Górnośląskiego, 2008. ISBN 978-83-7593-014-6.
  • Katowice - Plan miasta, wyd. Demart SA, Warszawa 2009/2010.
Wybrane ulice i place Załęskiej Hałdy-Brynowa części zachodniej w Katowicach
Ulice

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Ligocka_w_Katowicach&oldid=74351863”