Ultimate – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ultimate – gra zespołowa z użyciem latającego dysku (frisbee) łącząca w sobie elementy koszykówki, piłki nożnej, piłki ręcznej i rugby. Jest bardzo dynamiczna i widowiskowa, od graczy wymaga wytrzymałości, szybkości i zręczności. Proste zasady czynią ją bardzo łatwą do opanowania dla początkujących. Charakterystycznymi dla ultimate frisbee zasadami są brak fizycznego kontaktu pomiędzy graczami oraz obowiązywanie fair play, zwanego w tym sporcie Spirit of the Game.

W roku 1968 Joel Silver zaprezentował swój koncept Ultimate Frisbee w Columbia High School w Maplewood, New Jersey. W kolejnym roku odbyła się inauguracja pierwszego meczu pomiędzy dwoma uczniowskimi drużynami.^[1]

W rozgrywce uczestniczą dwie siedmioosobowe drużyny. Boisko do gry ma wymiary 100 × 37 metrów, lecz wymiary mogą ulec nieznacznej zmianie, w zależności od warunków i możliwości organizatorów meczu. Na obu końcach boiska znajdują się strefy punktowe długości 18 m (zwane "zonami"). Drużyna atakująca zdobywa punkty łapiąc frisbee w strefie punktowej (zonie) przeciwnika, zaś drużyna broniąca stara się jej przeszkodzić i przejąć frisbee. Zawodnicy nie mogą biegać z frisbee, po złapaniu dysku należy się zatrzymać i nie odrywając jednej nogi od podłoża, rzucić go do następnego zawodnika. Jeżeli dysk upadnie na ziemię, zostanie złapany poza boiskiem, zostanie przechwycony lub strącony na ziemię przez zawodnika drużyny broniącej, inicjatywę przejmuje drużyna, która wcześniej broniła, a drużyna atakująca przechodzi do obrony. W przypadku rozgrywek na piasku lub hali wielkość boiska ulega zmniejszeniu. Najczęściej w takich warunkach na boisku gra pięciu zawodników.

W ultimate frisbee nie uczestniczą sędziowie. Wszystkie kwestie sporne rozwiązują sami zawodnicy w myśl zasady fair play. W wypadku różnicy zdań sporne zagranie jest powtarzane.

Zobacz multimedia związane z tematem: Ultimate

• Zasady i technika gry, frisbee.pl