Uniwersytet w Lejdzie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uniwersytet w Lejdzie

Universiteit Leiden

Academia Lugduno-Batava
Leiden University

Dewiza	Libertatis Praesidium
Data założenia	1575
Typ	uczelnia publiczna
Państwo	Holandia
Prowincja	Holandia Południowa
Adres	Lejda i Haga
Liczba pracowników • naukowych	7 100 (2019/2020) 1 692
Liczba studentów	30 869 (2019/2020)
Rektor	Hester Bijl(inne języki)[1]
Członkostwo	Grupa Coimbra, LERU, EUA, Europaeum
Położenie na mapie Holandii Uniwersytet w Lejdzie
Położenie na mapie Holandii Południowej Uniwersytet w Lejdzie
52°09′21,86″N 4°29′13,02″E/52,156072 4,486950
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Uniwersytet w Lejdzie, Uniwersytet Lejdejski (niderl. Universiteit Leiden) – najstarszy uniwersytet holenderski, znajdujący się w Lejdzie. Został założony w 1575 przez Wilhelma I Orańskiego. Związki rodziny królewskiej z uczelnią pozostają silne: studiowały tam królowe Wilhelmina, Juliana i Beatrycze oraz król Wilhelm-Aleksander.

W 1933 na Uniwersytecie w Lejdzie został wygłoszony słynny wykład tamtejszego historyka Johana Huizingi, pt. Granice zabawy i powagi w kulturze, którego tezy rozwinął autor później w pracy Homo ludens (1938). Uniwersytet w Lejdzie uchodzi za jedną z najbardziej prestiżowych i renomowanych uczelni na świecie, zwłaszcza w zakresie nauk humanistycznych.^[2]

Aktualnie rektorką uniwersytetu jest profesor Hester Bijl jako pierwsza kobieta, która objęła to stanowisko na Uniwersytecie w Lejdzie^[3][4][5][6].

Lejdejska uczelnia nie posiada centralnego kampusu; jej budynki są rozsiane po całym mieście. Niektóre, na przykład Gravensteen (obecnie siedziba centralnej administracji studenckiej), są zabytkowe, a inne (Lipsius, Gorlaeus) wybudowano niedawno. Uniwersytet jest podzielony na dziewięć wydziałów oferujących około 50 programów licencjackich i ponad 100 magisterskich i doktoranckich, w tym:

Wydział Sztuki powstał jako współpraca uniwersytetu z Konserwatorium Królewskim i Królewską Akademią Sztuk w Hadze. Uniwersytet nigdy nie posiadał wydziałów ekonomii, zarządzania ani biznesu ze względu na tradycje, niemniej jednak w 2002 powstała przy nim Szkoła Zarządzania, oferująca sześć programów MBA.

Rok	Miejsce w Światowych Rankingach Uniwersyteckich QS (Zmiana)	Miejsce w Akademickim Rankingu Uniwersytetów Świata (Zmiana)
2003	78	78
2004	131 ( 53)	63 ( 15)
2005	138 ( 7)	63
2006	90 ( 48)	72 ( 9)
2007	84 ( 6)	71 ( 1)
2008	64 ( 20)	76 ( 5)
2009	60 ( 4)	72 ( 4)
2010	82 ( 22)	70 ( 2)
2011	88 ( 6)	65 ( 5)
2012	75 ( 13)	73 ( 8)
2013	64 ( 9)	74 ( 1)

• Jacobus van ’t Hoff – laureat pierwszej Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1901
• Hendrik Antoon Lorentz – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1902 razem z Pieterem Zeemanem
• Pieter Zeeman – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1902 za zjawisko Zeemana
• Johannes Diderik van der Waals – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1910 za badania równania stanu gazów i cieczy rzeczywistych
• Tobias Asser – laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1911
• Heike Kamerlingh-Onnes – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1913 za badania właściwości substancji w najniższych temperaturach i skroplenie helu^[7]
• Albert Einstein – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego
• Willem Einthoven – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii w 1924
• Albert Szent-Györgyi – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1937
• Enrico Fermi – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1938 za wytworzenie w reakcjach z neutronami nowych pierwiastków promieniotwórczych^[8]
• Gerrit Jan van Heuven Goedhart(inne języki) – wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców odznaczony Pokojową Nagrodą Nobla w 1954
• Igor Tamm – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1958 za odkrycie i interpretację promieniowania Czerenkowa^[9]
• Jan Tinbergen – laureat pierwszej w historii Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1969 za wkład w rozwój ekonometrii
• Nikolaas Tinbergen – laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii lub medycyny (wraz z von Frischem i Lorenzem) w 1973 za odkrycia dotyczące etologii społeczeństw zwierzęcych
• Tjalling Koopmans – laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1975
• Nicolaas Bloembergen – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1981 za wkład do rozwoju mikroskopii laserowej i elektronowej wysokiej rozdzielczości

• 
• 
• 
• 
• 
• 
  Kampus Wijnhaven w Hadze.
• 
  Kampus w Hadze przy ulicy Schouwburgstraat.
• 
  Hester Bijl, rector magnificus Uniwersytetu w Lejdzie.

• Facts and figures [online], Leiden University [dostęp 2021-05-06]  (ang.).