Uranius Antoninus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uranius
Lucius Iulius Aurelius Sulpicius Uranius Antoninus
ilustracja
Cesarz rzymski
Okres

od 253

Dane biograficzne
Data śmierci

po 254

Moneta
moneta

Uranius (Lucius Iulius Aurelius Sulpicius Uranius Antoninus, zm. po 254) – dziedziczny kapłan Afrodyty i El Gabala w Emesie w Syrii. W 253 r. odparł najazd Persów na Emesę i ogłosił się cesarzem[1][2]. Po zwycięstwie Waleriana nad Emilianem w tym samym roku zawarł ugodę z Walerianem i zrzekł się pretensji do tytułu cesarskiego. Jego dalsze losy są nieznane, aczkolwiek przypuszcza się, że po przybyciu Waleriana do Syrii w 254 r. mógł zostać zamordowany[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. David L. Vagi: Coinage and history of the Roman Empire, c. 82 B.C.–A.D. 480. T. 1. Taylor & Francis, 2000, s. 344. ISBN 978-1-57958-316-3. (ang.).
  2. Glen Warren Bowersock: Roman Arabia. Harvard University Press, 1994, s. 128. ISBN 978-0-674-77756-9. (ang.).
  3. Lesley Adkins, Roy A. Adkins: Handbook to life in ancient Rome. Infobase Publishing, 2004, s. 28. ISBN 978-0-8160-5026-0. (ang.).
  4. Michael H. Dodgeon, Samuel N. C. Lieu: The Roman Eastern frontier and the Persian Wars (AD 226-363): a documentary history. T. 1. Routledge, 1994, s. 310. ISBN 978-0-415-10317-6. (ang.).