Ustawa o radcach prawnych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych
Państwo	Polska
Data wydania	6 lipca 1982
Miejsce publikacji	Dz.U. z 1982 r. nr 19, poz. 145
Tekst jednolity	Dz.U. z 2024 r. poz. 499
Data wejścia w życie	30 września 1982
Rodzaj aktu	ustawa
Przedmiot regulacji	działalność radców prawnych
Status	obowiązujący
Ostatnio zmieniony przez	Dz.U. z 2024 r. poz. 1860
Wejście w życie ostatniej zmiany	14 marca 2024
	Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych – polska ustawa, uchwalona przez Sejm PRL, regulująca kwestie związane z działalnością radców prawnych.

Ustawa określa:

zasady wykonywania zawodu radcy prawnego
zasady przetwarzania danych osobowych przez radców prawnych
uprawnienia do wykonywania zawodu radcy prawnego
zasady odbywania aplikacji radcowskiej i przeprowadzania egzaminu radcowskiego
działalność i organizację samorządu radców prawnych
zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej radców prawnych.

Nowelizacje

Ustawę znowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku^[1].

Przypisy

↑ Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1860)

Linki zewnętrzne

Ustawa w Internetowym Systemie Aktów Prawnych

[1] Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1860)

[1]