Uszczelnienie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uszczelnienie – w technice element lub zespół elementów^[1] o określonym kształcie i wymiarach w stanie swobodnym, umieszczany w miejscu połączenia innych elementów celem uzyskania szczelności połączenia. Uszczelnienia używane są do oddzielenia od siebie przestrzeni, w których znajdują się dwa czynniki o różnych ciśnieniach, temperaturach lub innych właściwościach fizyko-chemicznych^[2].

Uszczelnienia występują w wykonaniach statycznych (umieszczane między elementami nie poruszającymi się względem siebie) oraz ruchowych (umieszczane między elementami poruszającymi się względem siebie).

• utrzymania w systemie
  • ciśnienia cieczy (hydraulika)
  • ciśnienia gazu (pneumatyka)
• odizolowania od otoczenia - zapobieganie dostawaniu się gazu, cieczy lub cząstek stałych do wnętrza urządzenia
• zapobiegnięcie mieszania się mediów (płynów)

• Uszczelnienie mechaniczne
• Uszczelka