Uszkodzenie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uszkodzenie obiektu eksploatacji – utrata stanu zdatności elementu lub całego obiektu^[1]. Po dokonaniu remontu lub naprawy powraca się do pełnej lub częściowej zdatności. Uszkodzenie następuje wtedy, gdy wartości parametrów danego obiektu eksploatacji nie są w normie i przekraczają jego graniczne wartości wytrzymałości.

Często uszkodzenie definiuje się jako przejście obiektu pracującego według modelu dwustanowego ze stanu zdatności do stanu niezdatności. Ponieważ często rozpatruje się modele pracujące w kilku stanach, należy również zdefiniować uszkodzenie dla takich modeli.

Rodzaje uszkodzeń:

• stopniowe
• nagłe
• usuwalne
• nieusuwalne
• krytyczne
• ważne
• mało ważne
• nieistotne

Czynniki wywołujące uszkodzenia obiektów technicznych są związane bądź z samym obiektem, bądź z jego otoczeniem. Są to:

• działanie czynników zewnętrznych
• błędy użytkowania
• błędy konserwacji
• błędy remontu
• błędy montażu
• błędy technologiczne
• przekroczenie czasu pracy obiektu