Uzwojenie wtórne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uzwojenie wtórne transformatora – uzwojenie, z którego odbiera się napięcie wyjściowe zwane z tej racji napięciem wtórnym. Odpowiednio, prąd elektryczny płynący w uzwojeniu wtórnym jest nazywany prądem wtórnym^[1].

Napięcie wtórne jest zazwyczaj różne od napięcia pierwotnego. W wypadku, gdy napięcie wtórne jest wyższe od pierwotnego, transformator taki nazywamy transformatorem podwyższającym. Zaś jeśli napięcie wtórne jest niższe od pierwotnego mamy do czynienia z transformatorem obniżającym^[1].

Istnieje również pojęcie wtórnej strony transformatora, która w różnych kontekstach może oznaczać zarówno uzwojenie wtórne, napięcie wtórne jak i prąd wtórny^[2].

Uzwojenie wtórne może być połączone elektrycznie z uzwojeniem pierwotnym lub też odizolowane elektrycznie od uzwojenia pierwotnego (separacja galwaniczna)^[2].

Uzwojenie wtórne może posiadać odczepy, tak aby móc zasilać odbiorniki o różnych napięciach nominalnych, np. 6V, 12V i 24V.

• Władysław Latek: Maszyny Elektryczne 1. Wieczorowa Szkoła Inżynierska, s. 24-25. (pol.).