VF (fale) – Wikipedia, wolna encyklopedia

VF (ang. Voice Frequency, pol. pasmo telefoniczne) – zakres częstotliwości fal akustycznych od 300 do 3000 Hz, wykorzystywany w telefonii do przekazywania informacji głosowych^[1]^[2].

Zobacz też

↑ Inder J.I.J. Bahl Inder J.I.J., Appendix C: Frequency Band Designations, [w:] Fundamentals of RF and Microwave Transistor Amplifiers, John Wiley & Sons, Ltd, 2009, s. 641–641, DOI: 10.1002/9780470462348.app3, ISBN 978-0-470-46234-8 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
↑ W.W. Buchanan W.W., Communications systems, W.W. Buchanan (red.), Boston, MA: Springer US, 1996, s. 1–19, DOI: 10.1007/978-1-4613-1207-9_1, ISBN 978-1-4613-1207-9 [dostęp 2020-12-30] (ang.).