French
DeutschVictor Sillon – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1927 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 grudnia 2021 | |||||||||||||||
| Wzrost | 180 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Victor Sillon (ur. 24 grudnia 1927 w Le Lamentin na Martynice[1][2], zm. 16 grudnia 2021[3] w Saint-Mandé) – francuski lekkoatleta, tyczkarz, trzykrotny olimpijczyk.
Specjalizował się w skoku o tyczce, choć odnosił sukcesy również w innych konkurencjach lekkoatletycznych.
Zajął 9.–11. miejsce w skoku o tyczce na igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie[1]. Na mistrzostwach Europy w 1950 w Brukseli zajął w tej konkurencji 4. miejsce[4].
Zwyciężył w skoku o tyczce oraz zdobył srebrny medal w trójskoku na igrzyskach śródziemnomorskich w 1951 w Aleksandrii[5][6]. Na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie zajął 7. miejsce w skoku o tyczce[7]. Wywalczył brązowy medal w tej konkurencji na igrzyskach śródziemnomorskich w 1955 w Barcelonie[5][6].
Odpadł w kwalifikacjach skoku o tyczce na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne, nie zaliczywszy żadnej wysokości[1]. Zajął 15.–16. miejsce na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie[8], a na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie odpadł w kwalifikacjach[1].
Sillon był mistrzem Francji w skoku o tyczce w latach 1947–1951, 1954, 1956 i 1958, wicemistrzem w tej konkurencji w 1958 oraz brązowym medalistą w 1960 i 1961[9].
Dziesięciokrotnie poprawiał rekord Francji w skoku o tyczce, doprowadzając go do wyniku 4,41 m, uzyskanego 22 maja 1960 w Monako[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Victor Sillon [online], olympedia.org [dostęp 2020-05-31] (ang.).
- ↑ VICTOR SILLON [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2020-02-16] (fr.).
- ↑ Disparition : Victor Sillon s’en est allé (fr.)
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 499 [dostęp 2020-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 31 sierpnia 2021, s. 1 [dostęp 2021-11-05] (fr.).
- ↑ a b Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-02-16] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 505 [dostęp 2020-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 511 [dostęp 2020-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 28 października 2021, s. 162, 168, 180, 190, 199, 227, 244, 265, 273, 282, 292 [dostęp 2021-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-29] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 104. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Victor Sillon [online], Track and Field Statistics [dostęp 2020-02-16] (ang.).