Władysław Cyganiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władek Zbyszko
Ilustracja
Imię i nazwisko

Władysław Cyganiewicz

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1891
Jodłowa, Królestwo Galicji i Lodomerii

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1968
Savannah, Missouri

Rodzina

Stanisław Cyganiewicz (brat)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Władek Zbyszko

Masa ciała

113 kg

Debiut

1913

Emerytura

1950

Władysław Cyganiewicz (ur. 20 listopada 1891 w Jodłowej, zm. 10 czerwca 1968 w Savannah) − polski wrestler i siłacz, lepiej znany pod swoim pseudonimem ringowym jako Władek Zbyszko lub pod przydomkiem Zbyszko II[1], brat Stanisława Cyganiewicza.

Stanisław i Władysław Cyganiewiczowie w Krakowie (1911)

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 listopada 1891 w Jodłowej w Królestwie Galicji i Lodomerii. Początkowo był siłaczem[2] i trenował zapasy. Gdy kończył szkołę średnią, poszedł w ślady brata, zapaśnika i wrestlera Stanisława Cyganiewicza, i razem z nim wyjechał do Stanów Zjednoczonych[3], aby zostać wrestlerem[2].

Pod koniec 1911 zwyciężył podczas międzynarodowych zapasów atletycznych w Bukareszcie zdobywając złoty pas czempioński, a ponadto otrzymał honorowy medal[1].

Jego pierwsza udokumentowana walka wrestlerska w Stanach Zjednoczonych odbyła się 23 kwietnia 1913 w Chicago. W 1914 dwukrotnie walczył na prestiżowym obiekcie sportowym Madison Square Garden w Nowym Jorku[2].

5 czerwca 1917 pokonał Eda Lewisa[4], częściowo uznawanego posiadacza oryginalnego mistrzostwa świata we wrestlingu[5]. Ich walka nie była zaplanowana jako walka o tytuł, a Zbyszko przypiął przeciwnika tylko raz w two-out-of-three falls matchu, ale i tak przypisywał sobie mistrzostwo[4]. Lewis, chcąc rozwiać wszelkie wątpliwości, pokonał Zbyszka 4 lipca 1917[5]. 22 grudnia 1917 Zbyszko pokonał Lewisa na międzynarodowym turnieju, ale pomimo przegranej Lewis nadal uważał się za mistrza[4][5]. 8 lutego 1918 Earl Caddock pokonał Zbyszko w walce i od tej pory obaj zawodnicy rościli sobie prawa do posługiwania się tytułem mistrza. 19 maja 1918 Lewis pokonał Zbyszko po raz drugi, przejmując tytuł mistrzowski[4]. Spór Lewisa i Zbyszko został ostatecznie rozstrzygnięty 21 marca 1919. Zbyszko pokonał przeciwnika i przejął jego tytuł[4][5]. Dyskusyjne panowanie Zbyszka zostało natomiast ostatecznie zakończone 9 maja 1919 przez Joe Stecher, który go pokonał, a wkrótce został oficjalnie i powszechnie uznany za mistrza świata[5].

Swoją ostatnią walkę stoczył w 1950. Po przejściu na emeryturę razem z bratem Stanisławem Cyganiewiczem zajął się trenowaniem wrestlerów na ich farmie w Savannah w stanie Missouri[2]. Przypisuje mu się trenowanie między innymi wrestlera Harleya Race'a[6]. Zmarł w Savannah 10 czerwca 1968[2]

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Tryumfy Zbyszka II. „Nowości Illustrowane”. Nr 51, s. 16, 23 grudnia 1911. 
  2. a b c d e f ZBYSZKO, WLADEK, [w:] John Grasso, Historical Dictionary of Wrestling, Scarecrow Press, 6 marca 2014, s. 334, ISBN 978-0-8108-7926-3 [dostęp 2019-03-07] (ang.).
  3. Stanisław Zbyszko Cyganiewicz: Na ringach całego świata – Księga wspomnień. Warszawa: Nakłądem księgarni Karoliny Piszowej w Nowym Sączu, 1937.
  4. a b c d e f Kyle Schadler, Wrestling Gold: The History of the Original World Heavyweight Championship [online], Bleacher Report [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  5. a b c d e f World Heavyweight Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  6. a b c Wladek Zbyszko [online], Cagematch.net [dostęp 2019-03-07] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]