French
DeutschWładysław Węgrzyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 marca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Władysław Węgrzyński (ur. 3 marca 1894 w Witryłowie, zm. 1940 w USRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 3 marca 1894 w Witryłowie, w ówczesnym powiecie brzozowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego[1][2]. W 1914 ukończył ósmą klasę w c. k. Gimnazjum Męskim w Sanoku i zdał egzamin dojrzałości, a po maturze miał podjąć studia prawnicze[3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 10[4][5]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów piechoty[6][7].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 3 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 37 Pułk Piechoty[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 815. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 37 pp[9]. Później został przeniesiony do 29 Pułku Piechoty w Kaliszu i przydzielony do Dowództwa 25 Dywizji Piechoty na stanowisko I oficera sztabu[10]. Od 1924 służył w macierzystym 29 pp[11]. Później został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego w Warszawie. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Oddziale I SG[12][13]. W latach 1928–1934 pełnił służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza[14][15][16]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17][18]. W czerwcu 1934 został przeniesiony z KOP do 20 Pułku Piechoty w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu[19], lecz już w grudniu tego roku został przeniesiony na takie samo stanowisko do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie[20][21]. W maju 1937 został ponownie przeniesiony do KOP na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Hoszcza”[22]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18][23]. Od rozpoczęcia mobilizacji rezerwowej 38 Dywizji Piechoty w pierwszych dniach września 1939 dowództwo batalionu łączył z funkcją pełniącego obowiązki dowódcy Pułku KOP „Zdołbunów”[24].
Władysław Węgrzyński figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, czyli liście obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP (b) i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5 marca 1940[25].
Był osadnikiem wojskowym. Otrzymał działkę w Koledyczach[26].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych dwukrotnie[27][23][28][29][30]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”[31]
- 25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1].
- W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
- Krzyż Wojskowy Karola[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-10]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-10]..
- ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 57, 70.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 364.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 474.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 261.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 303.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 127, 937.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 51.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 104, 209, 411.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 194, 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 8.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 187.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 378.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 905.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 30.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 329.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 527.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 181.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 258.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 28.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 932.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 18.
- ↑ Kozłowski 1998 ↓, s. 191.
- ↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 104.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-10]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-10]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 104, 209, tu odznaczony trzykrotnie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 194, tu także odznaczony trzykrotnie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 19.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Włodzimierz Kozłowski. Pułkownik Józef Pecka - żołnierz i dowódca. Dopełnienie „nieznanego” losu (1939-1940). „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”. 61, 1998. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. ISSN 0208-6050.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.