Władza wykonawcza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Treść tego artykułu od 2023-08 należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Władza wykonawcza, egzekutywa – działalność polegająca na wykonywaniu zadań państwowych mających na celu realizację prawa.

Egzekutywa jest władzą bezpośrednio zarządzającą sprawami państwa. Wprowadza ona prawa i obowiązki obywateli w życie. Jest jedną z władz określonych w koncepcji podziału władz. W myśl tej zasady władza ustawodawcza, wykonawcza oraz sądownicza są od siebie niezależne, co zakłada wykluczenie alienacji władzy oraz despotyzmu, władzy absolutnej, autokracji, zgody na autorytaryzm.

W Polsce

W Rzeczypospolitej Polskiej organami egzekutywy są Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów (wraz z Prezesem Rady Ministrów), jako organy konstytucyjne Rzeczypospolitej Polskiej^[1]. Jednak do władzy wykonawczej zalicza się również organy administracji rządowej.

Organem władzy wykonawczej jest także Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, umocowana w Konstytucji RP ma prawo wydawania rozporządzeń.

Kodeks wyborczy ustanawia Państwową Komisję Wyborczą jako szczególny (sui generis) organ władzy wykonawczej. PKW, jako organ pozakonstytucyjny, nie ma prawa do wydawania rozporządzeń, jej wytyczne są wiążące tylko dla organów wyborczych niższego szczebla.

Zobacz też

Przypisy

↑ Art. 10 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483).

[1] Art. 10 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483).

[1]