Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

Logo w Kamińsku
Państwo	Polska
Siedziba	Warszawa
Data założenia	1962
Zasięg	Polska
Prezes	Paweł Błasiak
Nr KRS	0000050111
Data rejestracji	08 listopada 2001
Położenie na mapie Polski Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
52°12′05″N 21°01′49″E/52,201300 21,030300
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR) – specjalistyczne stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, zajmujące się wykonywaniem zadań związanych z ratownictwem wodnym^[1].

WOPR jest specjalistycznym stowarzyszeniem o zasięgu ogólnokrajowym, powstałym na podstawie zarządzenia nr 74 Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej z dnia 11 kwietnia 1962 roku, uzyskało osobowość prawną 9 października 1967 roku na podstawie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych. Jednostki WOPR są jednostkami współpracującymi z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego^[2].

Do 2012 WOPR posiadała uprzywilejowaną pozycję w ratownictwie, należąc – wraz z GOPR i TOPR – do trzech wyróżnionych specjalistycznych organizacji ratowniczych^[3]. Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 roku o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (obowiązująca od 1 stycznia 2012) zrównała w prawie wszystkie podmioty wykonujące zadania w zakresie ratownictwa wodnego^[4]. Warunkiem koniecznym jest uzyskanie zgody MSW/MSWiA. Doprowadziło to do znacznego wzrostu liczby organizacji, których zostało zarejestrowanych ponad 100 (120 – stan na 2018 rok)^[5].

WOPR jest członkiem International Life Saving – międzynarodowej organizacji zrzeszającej ratowników. Ponadto od listopada 2015 roku zrzeszyło się w ramach Federacji Organizacji Proobronnych.^{[potrzebny przypis]}

Działalność WOPR jest współfinansowana ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Dzień Ratownika jest obchodzony 29 czerwca.

Stopnie ratownicze WOPR zostały sklasyfikowane w Uchwale nr 5/6/09 Prezydium Zarządu Głównego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego z dnia 5 grudnia 2009 roku w sprawie stopni ratowników i instruktorów WOPR^[6]. Po wejściu w życie w 2012 roku ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych jest tylko jedno obowiązujące uprawnienie – Ratownik wodny, które zastąpiło wszystkie dotychczasowe uprawnienia z zakresu ratownictwa wodnego^[a][4], jednakże Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe zachowało nadal swoje dotychczasowe stopnie, które od tej pory należy traktować jako wewnętrzną hierarchię organizacji (potwierdzenie zachowania tychże stopni można znaleźć m.in. w uchwale ZG WOPR z dnia 28 marca 2015 r.)^[7].

• Młodszy ratownik WOPR – uprawniony był od 12. roku życia do pracy na kąpieliskach, pływalniach krytych i odkrytych, pod nadzorem ratownika zawodowego. Nie uprawnia do pracy w charakterze zarobkowym.
• Ratownik WOPR – uprawniony był od 16. roku życia do pracy na kąpieliskach, pływalniach otwartych i krytych, podczas imprez na wodach, koloniach i obozach młodzieżowych, pod nadzorem ratownika starszego stopniem. Uprawniony do prowadzenia szkoleń podstawowych dla członków WOPR.

• Ratownik wodny pływalni – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na pływalniach otwartych i krytych.
• Ratownik wodny śródlądowy – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na kąpieliskach śródlądowych.
• Ratownik wodny morski – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na kąpieliskach morskich.
• Starszy ratownik wodny – najwyższy stopień ratowniczy. Obligatoryjnie posiada wszystkie stopnie zawodowe (RWP, RWS, RWM).

• Młodszy Instruktor WOPR – uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do asystowania przy prowadzeniu kursów szkoleniowych do stopnia Ratownika WOPR włącznie.
• Instruktor WOPR – wymagany stopień ratowniczy Starszego Ratownika WOPR. Uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do prowadzenia kursów szkoleniowych do stopnia Starszego Ratownika WOPR włącznie.
• Instruktor-Wykładowca WOPR – uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do prowadzenia kursów szkoleniowych wszystkich stopni.

Obowiązuje od 2012 roku.

1. Ratownik wodny – rozumie się przez to osobę posiadającą wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich oraz inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym i spełniającą wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zatrudnioną lub pełniącą służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub będącą członkiem tego podmiotu;
2. Instruktor ratownictwa wodnego – osoba (Ratownik wodny) posiadająca uprawnienia do prowadzenia, szkoleń i egzaminowania.

• Niemieckie Towarzystwo Ratowania Życia (DLRG)

Zobacz multimedia związane z tematem: Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

• Oficjalna strona. zgwopr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-02)].