World Touring Car Championship – Wikipedia, wolna encyklopedia

World Touring Car Championship
Ilustracja
Wyścig na torze Suzuka w 2012
2017
Państwo

wiele krajów

Oficjalny skrót

WTCC

Dyscyplina

wyścigi samochodów turystycznych

Organizator rozgrywek

FIA

Data założenia

1987, 2005

Data rozwiązania

1987

Partner TV

Eurosport

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Roberto Ravaglia

Ostatni zwycięzca

José María López

Najwięcej zwycięstw

Yvan Muller (4)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Dominujący w sezonach 2011 i 2012 zespół Chevroleta
Czterokrotny mistrz WTCC Yvan Muller

World Touring Car Championship (WTCC) – ogólnoświatowe wyścigowe mistrzostwa samochodów turystycznych organizowane przez FIA w 1987 i corocznie od 2005. Zastąpiły one serię European Touring Car Championship rozgrywaną w latach 1963–1988 i 2000–2004. Podczas danego sezonu odbywa się w sumie 10-12 rund złożonych z dwóch wyścigów każda na różnych torach wyścigowych. Obecnie seria ta uznawana jest za drugą (po Formule 1) co do ważności światową serię wyścigową organizowaną przez FIA.

W 2018 roku seria wyścigowa World Touring Car Championship (WTCC) została zastąpiona przez World Touring Car Cup (WTCR)[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

World Touring Car Championship po raz pierwszy zorganizowano w 1987 jako seria towarzysząca European Touring Car Championship. Dodatkowe rundy poza Europą odbyły się na torach Bathurst, Calder Park Raceway (oba w Australii), Wellington Street Circuit (Nowa Zelandia) i Fuji International Speedway (Japonia). W mistrzostwach brały udział samochody Grupy A. Mistrzem kierowców został Roberto Ravaglia w BMW M3 zespołu Schnitzer Motorsport, a w klasyfikacji uczestników wygrał Eggenberger Texaco Ford Nr 7, którym był Ford Sierra. Mimo sukcesu, seria WTCC trwała tylko jeden rok gdyż FIA obawiała się, że nowe mistrzostwa "odbiorą" pieniądze Formule 1.

W 1993, z powodu wysokiej popularności kategorii Superturystycznej, FIA zorganizowała puchar World Touring Car Cup składający się z pojedynczej rundy na torze Autodromo Nazionale di Monza. Wygrał go Paul Radisich w Fordzie Mondeo, podobnie jak edycję w 1994, tym razem na Donington Park, natomiast w 1995 mistrzem został Frank Biela w Audi A4 Quattro na torze Circuit Paul Ricard. W 1996 planowano rozegrać kolejną edycję pucharu na A1-Ring w Austrii jednak odwołano ją z powodu małej liczby zgłoszeń (10 samochodów).

W 2000, z pomocą ze strony FIA, wznowiono serię European Touring Car Championship zarzuconą w 1988, którą w 2005 zastąpiono ogólnoświatowymi mistrzostwami World Touring Car Championship. Od tego samego roku organizowany jest również na szczeblu europejskim coroczny puchar European Touring Car Cup.

W całym sezonie 2005 wzięło udział najwięcej producentów w historii WTCC: Alfa Romeo, BMW, Chevrolet, Ford, SEAT i dwa prywatne zespoły Hondy z Accordami Euro R i Civikiem Type R, a w pojedynczych rundach znalazły się także dwa Peugeoty 407 i Toyota Altezza. Samochody były podzielone na trzy kategorie: Super 2000, Diesel 2000 i Superprodukcyjną. Tytuł mistrzowski wśród kierowców zdobył Andy Priaulx i powtórzył ten sukces jeszcze w 2006 i 2007.

Już w 2006 z mistrzostw wycofał się Ford, natomiast rok później nie pojawił się Peugeot, a swój udział znacznie ograniczyła Honda. Był to także ostatni sezon dla Alfy Romeo[2]. W pojedynczej rundzie wziął za to udział Robert Dahlgren w Volvo S60 zasilanym bioetanolem. Pojedyncze starty zaliczył jeszcze w trzech następnych latach ale już w mniejszym Volvo C30, a w 2011 startował w pełnym już sezonie serii.

W 2008 na cały sezon powróciła Honda. Pojawiła się także Łada. Zrezygnowano natomiast z kategorii Superprodukcyjnej. Mistrzem został Yvan Muller z Seata. Ponownie uzyskał ten tytuł w 2010 i 2011 ale tym razem w Chevrolecie.

W 2009 zabrakło już Hondy, a dla Łady był to ostatni sezon startów[3]. Mistrzostwo zdobył Gabriele Tarquini.

W 2010 z fabrycznego zespołu zrezygnował Seat,pomimo tego nadal pozostał zaangażowany w mistrzostwa[4]. W sezonie tym wprowadzono także nowy system punktacji[5].

W 2011 BMW, podobnie jak Seat rok wcześniej, zaprzestał wystawiania zespołu fabrycznego[6], natomiast do mistrzostw dołączył najmłodszy kierowca w historii WTCC – Pepe Oriola, mając w chwili debiutu 16 lat, 8 miesięcy i 11 dni[7]. Wprowadzone zostały również nowe, turbodoładowane silniki o pojemności ograniczonej do 1600 cm³[8].

W 2012 wprowadzono punktację w kwalifikacjach[9], do rywalizacji powrócił Ford, a pod koniec sezonu także Honda. Mistrzem został po raz pierwszy Robert Huff. Po tym sezonie Chevrolet wycofał się z mistrzostw[10], jednak RML Group, pod którego szyldem amerykańska marka prowadziła swój program, pozostał w serii jako zespół prywatny[11].

W 2013 powróciła Łada z modelem Granta. Wprowadzono również klasyfikację Asia Trophy obejmującą kierowców i rundy azjatyckie. Tytuł mistrzowski zdobył po raz czwarty Yvan Muller.

W 2014 zadebiutowały nowe samochody, w specyfikacji określanej jako TC1. Do startu dopuszczono jednak dotychczasowe auta określane jako TC2. Był to jednak jedyny sezon, w którym w mistrzostwach startowały obie klasy samochodów. W 2015 startują już tylko auta, spełniające regulacje TC1. Mistrzem został po raz pierwszy José María López.

Systemy punktacji

[edytuj | edytuj kod]

System obowiązujący w 1987

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

System obowiązujący w latach 2005-2009

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8
Punkty 10 8 6 5 4 3 2 1

System obowiązujący w latach 2010-2016

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

System obowiązujący od 2017[12]

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty R1 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1
Punkty R2 30 23 19 16 13 10 7 4 2 1

R1 - wyścig otwarcia, R2 - wyścig główny

Mistrzowie

[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Klasyfikacja generalna Klasyfikacja niezależnych[a][b]
Kierowca Zespół Samochód Kierowca Zespół Samochód
1987 Włochy Roberto Ravaglia Niemcy Schnitzer Motorsport BMW M3 – – –
2005 Wielka Brytania Andy Priaulx Wielka Brytania BMW Team UK BMW 320i Niemcy Marc Hennerici Niemcy Wiechers-Sport BMW 320i
2006 Wielka Brytania Andy Priaulx Wielka Brytania BMW Team UK BMW 320si Holandia Tom Coronel Hongkong GR Asia SEAT Toledo Cupra/SEAT León
2007 Wielka Brytania Andy Priaulx Wielka Brytania BMW Team UK BMW 320si Włochy Stefano D'Aste Niemcy Wiechers-Sport BMW 320si
2008 Francja Yvan Muller Hiszpania SEAT Sport SEAT León TDI Hiszpania Sergio Hernández Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2009 Włochy Gabriele Tarquini Hiszpania SEAT Sport SEAT León 2.0 TDI Holandia Tom Coronel Hiszpania SUNRED Engineering SEAT León 2.0 TFSI
2010 Francja Yvan Muller Wielka Brytania Chevrolet Chevrolet Cruze LT Hiszpania Sergio Hernández Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2011 Francja Yvan Muller Wielka Brytania Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T Dania Kristian Poulsen Niemcy Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC
2012 Wielka Brytania Robert Huff Wielka Brytania Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T Węgry Norbert Michelisz Węgry Zengő Motorsport BMW 320 TC
2013 Francja Yvan Muller Wielka Brytania RML Chevrolet Cruze 1.6T Wielka Brytania James Nash Wielka Brytania Bamboo Engineering Chevrolet Cruze 1.6T
2014 Argentyna José María López Francja Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC Niemcy Franz Engstler Niemcy Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC
2015 Argentyna José María López[13] Francja Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC Węgry Norbert Michelisz[14] Węgry Zengő Motorsport Honda Civic
2016 Argentyna José María López[15] Francja Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC Turcja Mehdi Bennani[14] Turcja Sébastien Loeb Racing Citroën C-Elysée WTCC
2017 Szwecja Thed Björk[16] Szwecja Polestar Racing Volvo S60 Wielka Brytania Tom Chilton[16] Francja Sébastien Loeb Racing Citroën C-Elysée WTCC

Producenci i zespoły

[edytuj | edytuj kod]
Rok Producenci Zespoły niezależne[a]
Producent Samochód Zespół Samochód
2005 Niemcy BMW BMW 320i Włochy Proteam Motorsport BMW 320i
2006 Niemcy BMW BMW 320si, BMW 320i Hongkong GR Asia SEAT Toledo Cupra, SEAT León
2007 Niemcy BMW BMW 320si, BMW 320i Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2008 Hiszpania SEAT SEAT León TDI, SEAT León TFSI Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2009 Hiszpania SEAT SEAT León 2.0 TDI, SEAT León 2.0 TFSI Hiszpania SUNRED Engineering SEAT León 2.0 TFSI
2010 Stany Zjednoczone Chevrolet Chevrolet Cruze LT, Chevrolet Lacetti Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2011 Stany Zjednoczone Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T, Chevrolet Lacetti Niemcy Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC, BMW 320si
2012 Stany Zjednoczone Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T, Chevrolet Cruze LT, Chevrolet Lacetti Rosja Lukoil Racing Team SEAT León WTCC
2013 Japonia Honda Honda Civic WTCC Wielka Brytania RML Chevrolet Cruze 1.6T
2014 Francja Citroën Citroën C-Elysée WTCC Włochy ROAL Motorsport Chevrolet RML Cruze TC1
2015 Francja Citroën[13] Citroën C-Elysée WTCC b/d b/d
2016 Francja Citroën[17] Citroën C-Elysée WTCC b/d b/d
2017 Szwecja Volvo[16] Volvo S60 b/d b/d

Marki samochodów

[edytuj | edytuj kod]
Modele samochodów w WTCC
Alfa Romeo 156 (2006)
BMW E46 (320i) (2005)
BMW E90 (320si/320 TC) (2010)
Chevrolet Cruze (2010)
Chevrolet Lacetti (2006)
Citroën C-Elysée (2014)
Ford Focus (2012)
Honda Accord (2006)
Honda Civic (2012)
Łada 110 (2008)
Łada Granta (2014)
Łada Priora (2009)
SEAT León (2009)
SEAT Toledo (2006)
Volvo C30 (2010)
Marka 1987 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014
Alfa Romeo
BMW
Chevrolet
Citroën
Ford
Honda
Łada
Maserati
Peugeot
SEAT
Toyota
Volvo
  • kolor zielony – marka obecna w całym lub prawie całym sezonie
  • kolor żółty – marka obecna w pojedynczych rundach
  • kolor czerwony – marka nieobecna

Rundy

[edytuj | edytuj kod]

Rundy organizowane w sezonie 2017:

Rundy, które nie są już organizowane:

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b W 2005 jako Trofeum Michelina, od 2006 jako Trofeum Yokohamy.
  2. ↑ W 2014 tylko dla TC2T.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ WTCC becomes WTCR from 2018: new rules, more cars, more races – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  2. ↑ Marek Roczniak: WTCC: N.Technology potwierdza przesiadkę na Hondy. f1wm.pl, 2008-01-27. [dostęp 2011-08-24].
  3. ↑ Bartosz Pyciarz: Marka Łada znika na dobre z WTCC. f1wm.pl, 2010-03-16. [dostęp 2011-08-24].
  4. ↑ Bartosz Pyciarz: Seat potwierdza wycofanie fabrycznej ekipy z WTCC. f1wm.pl, 2010-01-13. [dostęp 2011-08-24].
  5. ↑ Mariusz Karolak: Od tego sezonu będzie nowy system punktacji w WTCC. f1wm.pl, 2010-03-01. [dostęp 2011-08-24].
  6. ↑ Grzegorz Filiks: BMW wycofuje swój fabryczny zespół z WTCC. f1wm.pl, 2010-12-05. [dostęp 2011-08-24].
  7. ↑ Mariusz Karolak: Oriola stanie się najmłodszym kierowcą WTCC. f1wm.pl, 2010-12-17. [dostęp 2011-08-24].
  8. ↑ Bartosz Pyciarz: FIA dopuściła tegoroczne silniki do rywalizacji w sezonie 2011 WTCC. f1wm.pl, 2010-09-08. [dostęp 2011-08-24].
  9. ↑ Paweł Zając: FIA ogłosiła przyszłoroczny kalendarz WTCC. f1wm.pl, 2011-09-23. [dostęp 2012-11-23].
  10. ↑ Nataniel Piórkowski: Chevrolet odejdzie z WTCC po sezonie 2012. f1wm.pl, 2012-07-04. [dostęp 2015-01-18].
  11. ↑ Tomasz Kubiak: WTCC: Yvan Muller i Tom Chilton w barwach RML. ŚwiatWyścigów.pl, 2013-03-04. [dostęp 2015-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-18)].
  12. ↑ About WTCC – FIA WTCC. [dostęp 2017-10-31]. (ang.).
  13. ↑ a b The WTCC winners of 2015 – FIA WTCC. [dostęp 2016-11-06].
  14. ↑ a b WTCC Trophy – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  15. ↑ Thai WTCC race officially cancelled, Lopez confirmed champion. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)].
  16. ↑ a b c WTCC winners crowned at FIA Prize Giving – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  17. ↑ 2016 – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Sezony World Touring Car Championship
Mistrzowie World Touring Car Championship
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Touring_Car_Championship&oldid=74336954”