Waga lekka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waga lekka – kategoria wagowa zawodników sportów walki oraz sztangistów.

Waga lekka występuje przede wszystkim w sportach walki. W boksie czy w MMA została zunifikowana przez największe federację w przeciwieństwie do kick-boxingu, gdzie nie ma zunifikowanych kategorii i limity wagowe zależą głównie od danej federacji czy związku sportowego w jakim zostały ustalone.

Limity wagowe zmieniały się na przestrzeni lat w poszczególnych sportach i aktualnie wyglądają następująco:

• Boks – do 61,2 kg (-135 lb)^[1][2]
• Boks tajski – ok 61,2 kg (135 lb)^[3]
• Kick-boxing^[4]:
  • GLORY – do 70 kg (-154 lb)^[5]
  • ISKA – do 61 kg (-134 lb)^[6]
  • WAKO – do 64,5 kg (-142,1 lb)^[7]
  • WKN – do 64,4 kg (-142 lb)^[8]
• MMA – do 70,3 kg (-155 lb)^[9]
• Podnoszenie ciężarów – 73 kg (kobiety 59 kg)^[10]