French
DeutschWagon silnikowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wagon silnikowy (pot. wagon motorowy lub motorak) – kolejowy pojazd trakcyjny posiadający własny napęd silnikowy i przeznaczony do przewozu pasażerów lub towarów koleją[1][2].
Może jeździć samodzielnie (tramwaj, wagon spalinowy, wagon elektryczny, autobus szynowy, wagon akumulatorowy, wagon parowy), ciągnąć (ew. pchać) wagony doczepne, pełniąc funkcję lokomotywy lub być niesamodzielną częścią składową zespołu trakcyjnego.
Wagonem silnikowym jest także wagon tramwajowy lub wagon metra posiadający własny napęd, także doczepa czynna, czyli wagon silnikowy bez kabiny motorniczego.
Wagony silnikowe stosuje się w kolejach aglomeracyjnych i metrze. W komunikacji poza granicami aglomeracjami kursują najczęściej jako pociągi, jeśli jest małe natężenie ruchu pasażerskiego. Innym zastosowaniem jest użycie ich jako pojazdów roboczych (np. do rewizji sieci trakcyjnej – wagony silnikowe serii SR PKP). W Polsce nie spotyka się wagonów silnikowych towarowych, z wyjątkiem pojazdów roboczych – drezyn.
.jpg)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Europejska Komisja Gospodarcza, Eurostat, Międzynarodowe Forum Transportu: Ilustrowany słownik statystyk transportu.
- ↑ Decyzja Komisji z dnia 26 kwietnia 2011 r. w sprawie technicznej specyfikacji interoperacyjności odnoszącej się do podsystemu „Tabor – lokomotywy i tabor pasażerski” w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnych (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 2737)(1) (Dz. Urz. UE L 139 z 26.04.2011)