Wagotomia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-12 wymaga dodania wiarygodnych źródeł medycznych dla zapewnienia weryfikowalności.

Możliwe, że zbyt mocno polega na źródłach pierwotnych. Podane poniżej informacje, mające charakter medyczny, mogą być częściowo lub w całości niepoparte dowodami naukowymi. Jako pozbawione odpowiednich źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wagotomia – zabieg operacyjny polegający na przecięciu włókien nerwu błędnego, odpowiedzialnego za fazę nerwową wydzielania soku żołądkowego. Stosowany zazwyczaj w leczeniu chirurgicznym choroby wrzodowej dwunastnicy.

Wyróżniamy trzy podstawowe typy wagotomii:

• wagotomia całkowita
• wagotomia wybiórcza
• wagotomia wysoce selektywna.

Polega na przecięciu pni nerwów błędnych w okolicy przepony. Uzyskuje się przez to odnerwienie przywspółczulne żołądka wraz z wątrobą, trzustką, drogami żółciowymi i jelitami. Konieczne jest wykonanie pyloroplastyki np. sposobem Henekego i Mikulicza lub Finney'a.

Zabieg polegający na przecięciu gałęzi żołądkowych nerwu błędnego nerwów Latarjeta (przedniego (lewego) i tylnego (prawego)). Uzyskane odnerwienie ograniczone zostaje do całego żołądka. Konieczne wykonanie pyloroplastyki.

Przecięciu podlegają jedynie gałązki żołądkowe nerwu Latarjeta. Unerwienie tak zwanej kurzej stopki zostaje nienaruszone, co umożliwia zachowanie prawidłowej czynności motorycznej ścian żołądka. Zabieg ten, jako jedyny, nie wymaga przeprowadzenia dodatkowo pyloroplastyki, stosowanej w obydwu wcześniejszych ze względu na utrudnione opróżnianie się żołądka (wskutek upośledzonej funkcji perystaltycznej).