French
DeutschWaldemar Paruch – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Waldemar Paruch (2013) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 września 1964 |
| Data i miejsce śmierci | 8 maja 2022 |
| Profesor nauk społecznych | |
| Specjalność: historia najnowsza, metodologia badań politologicznych, myśl polityczna, stosunki międzynarodowe, polityka zagraniczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1996 – nauki o polityce |
| Habilitacja | 2005 – nauki o polityce |
| Profesura | 2015 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
| Szef Centrum Analiz Strategicznych | |
| Okres spraw. | 31 grudnia 2018–29 listopada 2019 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Waldemar Paruch (ur. 15 września 1964 w Lublinie, zm. 8 maja 2022[1] tamże[2]) – polski politolog, nauczyciel akademicki oraz polityk, profesor nauk społecznych, profesor Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, szef Centrum Analiz Strategicznych (2018–2019).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Stanisława i Haliny[2]. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Miłocinie[3]. Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Lublinie (1983), a następnie studiów magisterskich w zakresie historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1988) oraz studiów magisterskich w zakresie politologii na tej samej uczelni (1990). W 1996 uzyskał na UMCS stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce na podstawie napisanej pod kierunkiem Jana Jachymka rozprawy pt. Mniejszości narodowe w myśli politycznej obozu piłsudczykowskiego (1926–1939). Habilitował się w 2005 także na UMCS w oparciu o pracę zatytułowaną Myśl polityczna obozu piłsudczykowskiego 1926–1939[4].
Zawodowo był związany z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej, m.in. jako profesor nadzwyczajny w Zakładzie Teorii Polityki i Metodologii Politologii, a później jako profesor w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji oraz w Zakładzie Myśli Politycznej na Wydziale Politologii. Obejmował także stanowiska profesora nadzwyczajnego na Politechnice Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza oraz profesora Uniwersytetu Rzeszowskiego[4]. W 2015 prezydent Andrzej Duda nadał mu tytuł profesora nauk społecznych[5].
W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował z 2. pozycji na liście Prawa i Sprawiedliwości w okręgu krośnieńskim[6]. Był członkiem komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013–2014 poświęconej katastrofie samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[7][8]. W 2014 został członkiem rady programowej PiS[9]. Należał do sztabu wyborczego kandydata na prezydenta Andrzeja Dudy[10]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był liderem listy tej partii w okręgu lubelskim, jednak nie uzyskał mandatu[11].
W marcu 2016, po uprzednim odwołaniu wszystkich członków komitetu redakcyjnego „Przeglądu Sejmowego”, został redaktorem naczelnym tego czasopisma[12][13][14]. Został również doradcą programowym Prawa i Sprawiedliwości[15].
W 2018 został pełnomocnikiem prezesa Rady Ministrów ds. utworzenia i funkcjonowania Centrum Analiz Strategicznych[16]. W tym samym roku powołany na stanowisko szefa CAS, którym kierował do grudnia 2019[17]. W listopadzie 2020 objął funkcję przewodniczącego zespołu doradczego ds. rozwoju szkolnictwa wyższego i nauki w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[18]. Zasiadał w gabinecie politycznym ministra edukacji i nauki Przemysława Czarnka[19].
W latach 2018–2022 był członkiem rady Polskiej Fundacji Narodowej jako przedstawiciel Grupy Azoty[20][21]. Pełnił funkcję przewodniczącego Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Lublinie[22]. Był komentatorem wydarzeń politycznych, m.in. w TVP Info[23].
Był katolikiem[24]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Tomaszowicach. Pogrzeb miał charakter państwowy; uczestniczyli w nim m.in. premier Mateusz Morawiecki oraz prezes PiS Jarosław Kaczyński[25].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2022 prezydent RP Andrzej Duda, w uznaniu wybitnych zasług w podejmowanej z pożytkiem dla kraju działalności publicznej i państwowej, za aktywność społeczną, za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej, odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[26][27][28]. W 2023 pośmiertnie wyróżniony złotym medalem „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” (2023)[29].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł prof. Waldemar Paruch. Miał 57 lat. polsatnews.pl, 8 maja 2022. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b Waldemar Paruch. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2022-07-26].
- ↑ Odszedł śp. Profesor Waldemar Paruch. umcs.pl, 8 maja 2022. [dostęp 2022-05-09].
- ↑ a b Prof. dr hab. Waldemar Paruch, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-05-05].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 września 2015 r. nr 115.14.2015 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2015 r. poz. 1101).
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-07].
- ↑ II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl, 2013. [dostęp 2015-06-07].
- ↑ III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl, 2014. [dostęp 2015-06-07].
- ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2015-06-07].
- ↑ Prof. Waldemar Paruch: Władze III RP zawsze miały z profesorami problem. tysol.pl, 4 kwietnia 2018. [dostęp 2018-08-17].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-07].
- ↑ PiS odwołał redakcję prestiżowego pisma prawniczego. Bo zasiadali w niej sędziowie TK?. newsweek.pl, 18 marca 2016. [dostęp 2016-07-12].
- ↑ Przegląd Sejmowy: Komitet Redakcyjny. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-03-23].
- ↑ Arkadiusz Adamczyk: „Odszedł naprawdę piękny człowiek…” Profesor dr hab. Waldemar Paruch (15 września 1964 – 8 maja 2022). sejm.gov.pl, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18].
- ↑ Prof. Paruch: Konieczne jest ograniczenie liczby ministerstw. W koalicji trwa przeciąganie liny wokół tej kwestii. wnet.fm, 28 lipca 2020. [dostęp 2020-07-30].
- ↑ Zarządzenie nr 60 Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów do spraw utworzenia i funkcjonowania Centrum Analiz Strategicznych. kprm.gov.pl, 25 kwietnia 2018. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ Prof. Waldemar Paruch nie będzie już mózgiem PiS?. dziennikwschodni.pl, 2 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-15].
- ↑ Tomasz Maciuszczak: Ekspert PiS, wykładowca KUL i specjalistka od chóralistyki z UMCS będą doradzać ministrowi Czarnkowi. dziennikwschodni.pl, 11 listopada 2020. [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Gabinet Polityczny Ministra (GPM). gov.pl. [dostęp 2021-10-01].
- ↑ Polska Fundacja Narodowa (KRS: 0000655791). Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Dlaczego prof. Paruch zasiada w Radzie Polskiej Fundacji Narodowej?. dziennikwschodni.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Oświadczenie Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu, Warszawie, Krakowie, Katowicach, Łodzi, Gdańsku, Lublinie i Toruniu w sprawie reformy szkolnictwa. ako.gdansk.pl, 1 grudnia 2016. [dostęp 2019-02-23].
- ↑ Dorota Kowalska: Prof. Waldemar Paruch, czyli człowiek od tworzenia strategii. polskatimes.pl, 6 grudnia 2019. [dostęp 2020-07-30].
- ↑ Pogrzeb prof. Waldemara Parucha. W uroczystości biorą udział władze państwowe. polskieradio24.pl, 16 maja 2022. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Trwają uroczystości pogrzebowe prof. Waldemara Parucha z udziałem premiera i prezesa PiS. lublin112.pl, 16 maja 2022. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 lutego 2022 r. nr rej. 54/2022 o nadaniu orderu (M.P. z 2022 r. poz. 474).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 kwietnia 2022 r. nr rej. 160/2022 o zmianie postanowienia o nadaniu orderu (M.P. z 2022 r. poz. 475).
- ↑ Profesor UMCS odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. radio.lublin.pl, 7 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Szef MEiN wręczył medale „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”. gov.pl, 30 maja 2023. [dostęp 2023-08-01].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Waldek Paruch naszym kandydatem do Europarlamentu. ciemiega.pl, 2 kwietnia 2014. [dostęp 2015-06-07].
- Wizytówka pracownika. politologia.pl. [dostęp 2015-06-07].