Walenty Śmigielski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walenty Śmigielski (ur. 26 stycznia 1849 w Dolsku, zm. 3 marca 1906 w Gnieźnie) – ksiądz katolicki.

Proboszcz parafii:

• pw. Narodzenia NMP w Kotłowie w latach 1875-1878 i 1879-1881
• w Cerekwicy Starej (pow. Ostrów Wlkp.) w latach 1881-1886
• w Mącznikach koło Środy Wielkopolskiej w latach 1886-1891
• w Wolsztynie w latach 1891-1893
• pw. św. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wielkopolskim w latach 1893-1906.

Syn Kazimierza i Zofii z Ignaszewskich. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1875 r. w Pradze. Za czasów jego duszpasterstwa parafia ostrowska przeżyła wielki rozkwit, bowiem wybudowano wtedy nie tylko obecną konkatedrę, ale również Dom Katolicki i Konwikt Arcybiskupi.

W latach 1875-1878 był "nielegalnym" proboszczem parafii w Kotłowie. Za świadczenie posług kapłańskich bez pozwolenia władz zaborczych skazany został 17 października 1878 r. przez sąd w Kępnie na 200 dni więzienia. Karę odbywał w dniach od 1 grudnia 1878 r. do 18 czerwca 1879 r. w więzieniu w Ostrowie Wielkopolskim. Jak pisze w wydanych w 1900 r. Wspomnieniach z kulturkampfu 1875-1878^[1], tych 200 dni spędził w celi sąsiadującej z celą, w której w latach 1874–1876 więziony był prymas Polski Mieczysław Halka-Ledóchowski.

Członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk od 1894 r. i Spółki Parcelacyjnej. W latach 1870–1905 ks. Śmigielski był pod stałą inwigilacją władz zaborczych. W Archiwum Państwowym w Poznaniu znajduje się teczka osobowa ks. Walentego z raportami o jego działalności. W jednym z pism określony został jako "fanatische Pole" tzn. fanatyczny Polak.

Pochowany został na cmentarzu na Wenecji w Ostrowie. W uznaniu zasług dla miasta jedna z ulic Ostrowa nazwana została Jego imieniem.

Jego postać pojawiła się w 8 odcinku "Najdłuższej wojny nowoczesnej Europy" – zagrał go Mieczysław Hryniewicz^[2].

• Walenty Śmigielski – publikacje w bibliotece Polona