French
DeutschWalenty Badylak – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data urodzenia | 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 marca 1980 |
| Zawód, zajęcie | piekarz |
Walenty Badylak (ur. 1904, zm. 21 marca 1980 w Krakowie) – żołnierz AK, ps. „Szymon”[1], emerytowany krakowski piekarz, który przykuł się łańcuchem do historycznej studzienki na krakowskim rynku, oblał się benzyną i dokonał aktu samospalenia. Jego czyn był protestem przeciwko przemilczeniu przez władzę zbrodni katyńskiej[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Przed wojną pracował jako czeladnik piekarski. Ożenił się ze Ślązaczką. W trakcie okupacji był pracownikiem Fabryki Maszyn Rolniczych Zieleniewskiego[1]. Małżonka podpisała volkslistę, a syna posłała do Hitlerjugend. Badylak rozwiódł się. Po wojnie odebrał byłej żonie dziecko i osiadł w Mrowinach[3].
Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. XIV-1-12)[4].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Po samospaleniu informacje o jego śmierci ukazały się wyłącznie w prasie lokalnej, w bardzo lakonicznej formie, donoszono o śmierci psychicznie chorego emeryta. Bez względu na to krakowianie stawiali w miejscu zdarzenia znicze i kwiaty (które w nocy „nieznani sprawcy” zabierali) oraz śpiewali pieśni religijne.
Jeszcze przed Sierpniem 1980 zorganizowane działania mające na celu upamiętnienie ofiary Walentego Badylaka podejmowali działacze środowisk opozycyjnych Krakowa, m.in. z Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy, z Konfederacji Polski Niepodległej oraz ze Studenckiego Komitetu Solidarności.
Jego czyn został upamiętniony w 1990 r. tablicą pamiątkową, którą odsłonił wnuk Walentego, ksiądz Wojciech Badylak. W 2004 r. studzienka została odrestaurowana. O samospaleniu Walentego Badylaka został nakręcony film Święty Ogień.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Badylak Walenty [online], encyklopediakrakowa.pl [dostęp 2019-07-04].
- ↑ Walenty Badylak: Rozpalić sumienie. Dziennik Polski, 2011.
- ↑ Andrzej Dobkiewicz Fundacja IDEA: Mrowiny – etap dramatu człowieka. Świdnicki portal historyczny, 2020-03-21. [dostęp 2020-03-23].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mirosław Lewandowski, Maciej Gawlikowski: Prześladowani, wyszydzani, zapomniani... Niepokonani. Tom I. ROPCiO i KPN w Krakowie 1977-1981. Kraków: DAR-POINT Leszek Jaranowski, 2009. ISBN 978-83-927061-1-3.