Walther von der Vogelweide – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walther von der Vogelweide
Ilustracja
Walther von der Vogelweide (Codex Manesse, około 1300)
Data i miejsce urodzenia

ok. 1170
Dolna Austria?

Data i miejsce śmierci

ok. 1230
okolice Würzburga

Dziedzina sztuki

muzyka, poezja

Epoka

Minnesang

Walther von der Vogelweide (ur. ok. 1170 najprawdopodobniej w Dolnej Austrii, zm. ok. 1230, najprawdopodobniej koło Würzburga) – minnesänger i poeta przypowieściowy (Spruchdichter) tworzący w języku średniowysokoniemieckim. Uznawany za najwybitniejszego poetę niemieckiego przed Goethem[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Obok utworów lirycznych i miłosnych Walther von der Vogelweide tworzył również utwory dla celów politycznych, sławiące hojność Fryderyka, króla Sycylii, w trakcie jego starań o objęcie tronu cesarza rzymskiego[2].

Dzieła (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

W jego spuściźnie pozostaje 500 zwrotek w 90 piosenkach i 150 przypowieści.

Opracowania

[edytuj | edytuj kod]
  • Helmut Lomnitzer, Hans-Dieter Mück: Walther von der Vogelweide. Die gesamte Überlieferung der Texte und Melodien. (= Litterae 7). Göppingen 1977.
  • Günther Schweikle: Walther von der Vogelweide. Werke. Reclam, Stuttgart 1998. (2 Bände).
  • Helmut Birkhan (Hrsg.), Der 800jährige Pelzrock – Walther von der Vogelweide – Wolfger von Erla – Zeiselmauer, Verlag der Österr. Akademie der Wissenschaften, Wien 2005.
  • Meinolf Schumacher: Die Welt im Dialog mit dem 'alternden Sänger'? Walthers Absagelied 'Frô Welt, ir sult dem wirte sagen' (L. 100,24), in: Wirkendes Wort 50 (2000), p. 169-188.
  • Meinolf Schumacher: Die Konstituierung des „Heiligen Landes“ durch die Literatur. Walthers „Palästinalied“ und die Funktion der europäischen Kreuzzugsdichtung, in: Orientdiskurse in der deutschen Literatur, ed. Klaus-Michael Bogdal, Bielefeld: Aisthesis Verlag 2007, p. 11-30 ISBN 978-3-89528-555-4

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 352. ISBN 83-85719-89-X.
  2. M. Sałański, Fryderyk II Hohenstauf – ostatni taki cesarz, Histmag.org, 10.12.2012 (dostęp w dn. 28.07.2013)