French
DeutschWanda Klaff – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Wanda Klaff w czasie procesu w Gdańsku | |
| SS-Aufseherin | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1944–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska | członek załogi Stutthof |
Wanda Klaff (ur. 6 marca 1922 w Gdańsku, zm. 4 lipca 1946 na Wysokiej Górze / Stolzenberg[1] w Gdańsku) – niemiecka nadzorczyni SS (SS-Aufseherin) w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof i zbrodniarka wojenna.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Gdańsku jako córka Ludwika Kalacińskiego (który od 1941 r. nazywał się Kalden), gdańskiego kolejarza. Ubiegała się o wpisanie na volkslistę. Szkołę podstawową ukończyła w 1938. Do 1942 pracowała w fabryce marmolady, następnie jako konduktorka tramwajowa. W 1942 r. wyszła za mąż za Willego Klaffa. W 1944 Klaff została SS-Aufseherin, czyli nadzorczynią w podobozie Stutthofu Praust (Pruszcz Gdański). W podobozie tym katowała i biła wiele więźniarek. 5 października 1944 przeniesiono ją do kolejnego podobozu Sttuthofu o nazwie Russoschin. I tutaj znana była ze swego sadyzmu i okrucieństwa.
Uciekła z obozu na początku 1945. 11 czerwca 1945 Klaff została aresztowana przez władze polskie w mieszkaniu swoich rodziców w Gdańsku przy Paul-Beneke-Weg. W areszcie chorowała na tyfus. Została jedną z oskarżonych w pierwszym procesie załogi Stutthofu przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku. Podczas składania wyjaśnień stwierdziła: „Jestem bardzo inteligentna i oddana służbie w obozach. Biłam przynajmniej dwie więźniarki dziennie”. Klaff została skazana na śmierć przez powieszenie.
Stracona została publicznie z innymi skazanymi w dniu 4 lipca 1946 o godzinie 17 na Chełmie w Gdańsku. Wraz z nią stracone zostały m.in. Gerda Steinhoff, Ewa Paradies, Elisabeth Becker i Jenny-Wanda Barkmann[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W wielu publikacjach podawana jest błędna lokalizacja egzekucji – Biskupia Górka (Bischofsberg), dokładniejsze ustalenia w oparciu o zeznania świadków egzekucji wskazały jednak na Stolzenberg. (Marek Orski: „Zbrodniarze obozu koncentracyjnego Stuthoff…”, Przegląd więziennictwa polskiego, nr 46, 2005).
- ↑ Biskupia Gorka [online], geocities.com [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-25].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hinrichtung von Kriegsverbrechern (Stracenie zbrodniarzy wojennych). geocities.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-25)].