Wanda Miłaszewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wanda Miłaszewska (ur. 1 czerwca 1894 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 1944 tamże) – polska pisarka.

Ukończyła Gimnazjum Jadwigi Kowalczykówny w Warszawie („Szkoła na Wiejskiej”), Wyższe Kursy Żeńskie w Krakowie i Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1914 roku poślubiła Stanisława Miłaszewskiego, dramaturga, publicystę i tłumacza. Była redaktorką działu teatralnego tygodnika dla kobiet „Bluszcz” w latach 1921-1928^[1]. Uczyła także rysunku w szkołach średnich. Zginęła wraz z mężem pod gruzami walącego się domu podczas powstania warszawskiego. Oboje zostali pochowani na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A25-13-15)^[2].

Wanda Miłaszewska, często gościła w dworze Tomaszewskich pod Grodnem – przyjeżdżała do Bobry Wielkiej na wakacje. Z Tomaszewskimi łączyły ją więzy pokrewieństwa. W tzw. Tracewskim Borku zafascynował ją stary, wiekowy wiąz – gab, utrwalony w fotografii Jana Bułhaka (uwieczniony w powieści Święty wiąz – 1937) i związana z nim legenda, opowiadana przez mieszkańców Bobry Wielkiej. Wśród przyjaznych jej ludzi, w otoczeniu unikatowej przyrody pisała swoje powieści, utrwalając w nich nadbiebrzańskie pejzaże, atmosferę staropolskiego dworu, portrety związanych z dworem ludzi, miejscowe obyczaje i legendy. Bohaterką jej powieści pt. „Ogrodniczka” stała się Jadwiga Tomaszewska z Bobry Wielkiej, która faktycznie oddawała się ogrodnictwu^[3].

Wszystkie jej utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek^[4].

• Cmentarz i sad (1924) – powieść
• Księżniczka Dagny (1925) – powieść
• Zatrzymany zegar (1926) – powieść
• Rok Boży (1927) – wiersze
• Kaczęta (1928) – powieść
• Stare kąty (1929) – powieść
• Młyn w Bożej Woli (1930) – powieść
• Czarna Hańcza (1931) – powieść
• Na cztery wiatry (1932) – powieść
• Święty wiąz (1937) – powieść
• Bogactwo (1938) – powieść
• Wspominamy (współautor: Stanisław Miłaszewski) (1939) – wspomnienia

• Publikacje Wandy Miłaszewskiej w bibliotece Polona