Wasilij Kriuczonkin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wasilij Kriuczonkin

Василий Крючёнкин

generał porucznik
Pełne imię i nazwisko	Wasilij Dmitrijewicz Kriuczonkin
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia?/13 stycznia 1894 Karpowka
Data i miejsce śmierci	10 czerwca 1976 Kijów
Przebieg służby
Lata służby	1915–1946
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego (1915–1918) Armia Czerwona (1918–1946)
Stanowiska	dowódca: 3 Gwardyjskiego Korpusu Kawalerii, 28, 69, 10 i 33 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji II wojna światowa atak Niemiec na ZSRR operacja barwienkowsko-łozowska bitwa na łuku kurskim bitwa o Dniepr
Odznaczenia

Wasilij Dmitrijewicz Kriuczonkin (ros. Василий Дмитриевич Крючёнкин, ur. 1 stycznia^?/13 stycznia 1894 w Karpowce, zm. 10 czerwca 1976 w Kijowie) – radziecki generał porucznik.

Urodził się we wsi Karpowka w obwodzie orenburskim, w rodzinie chłopskiej, miał siedmioro rodzeństwa.

W 1915 roku powołany do armii rosyjskiej. Walczył na Froncie Zachodnim, był podoficerem.

Po wybuchu Rewolucji Październikowej wstąpił w 1917 roku do Czerwonej Gwardii, a w 1918 roku do Armii Czerwonej. Brał udział w walkach, był kolejno dowódcą plutonu kawalerii, szwadronu, pomocnikiem dowódcy pułku i dowódcą pułku kawalerii.

Po zakończeniu wojny domowej ukończył szkołę dowódców oddziałów w Kijowie w 1921 roku. Następnie został skierowany do 11 Dywizji Kawalerii, gdzie był zastępcą dowódcy 64 Pułku Kawalerii, wziął udział w walkach z basmaczami na pograniczy z Afganistanem.

Po zakończeniu walk skierowany w 1926 roku na kurs doskonalący dowódców i w 1935 roku wyższy kurs dowódców kawalerii. W tym czasie pełnił kolejno funkcje: komendanta szkoły pułkowej, szefa sztabu pułku, pomocnika dowódcy pułku i dowódcy pułku kawalerii.

W czerwcu 1938 roku został dowódcą 14 Dywizji Kawalerii w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Po ataku Niemiec na ZSRR dywizja ta walczyła w rejonie Krzemieńca, Berdyczowa, gdzie znalazła się w okrążeniu. Po sześciu dniach walk formacja zdołała wyjść z okrążenia.

W listopadzie 1941 roku został dowódcą 5 Korpusu Kawalerii, który w grudniu 1941 został przemianowany na 3 Gwardyjski Korpus Kawalerii i dowodził nim w czasie walk w rejonie miasta Jelec, operacji barwienkowsko-łozowskiej, bitwy o Charków i operacji woronesko-wołoszyłowgradzkiej.

W lipcu 1942 roku został dowódcą 28 Armii, którą dowodził do czasu jej przekształcenia w 4 Armię Pancerną w sierpniu 1942 roku. Następnie był słuchaczem wyższego kursu w Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. Po jej zakończeniu został w marcu 1943 roku 69 Armii, którą dowodził w czasie bitwy na łuku kurskim. W kwietniu 1944 roku został dowódcą 10 Armii, a następnie 33 Armii. Dowodząc tą armią brał udział w forsowaniu Dniepru.

W okresie od lipca do października 1944 roku przebywał w szpitalu z powodu choroby, a po wyleczeniu w grudniu 1944 roku został członkiem Rady Wojennej 1 Frontu Białoruskiego. W styczniu 1945 roku został zastępcą dowódcy 61 Armii, a następnie zastępcą dowódcy 1 Frontu Białoruskiego.

Po zakończeniu wojny został zastępcą dowódcy Dońskiego Okręgu Wojskowego.

W 1946 roku został przeniesiony do rezerwy. Mieszkał w Kijowe, gdzie zmarł.

• komdiw^[1] (04.11.1939)
• generał porucznik (28.06.1943)

• Order Lenina (czterokrotnie)
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
• Order Kutuzowa I klasy

• Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 113–114. ISBN 5-86090-113-5. (ros.).
• М.М. Козлов (główny redaktor): Великая Отечественная война 1941-1945: Энциклопедия. Moskwa: Сов. энциклопедия, 1985, s. 385. (ros.).