Wełniakowe – Wikipedia, wolna encyklopedia
Baobab afrykański | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | wełniakowe | ||
Nazwa systematyczna | |||
Bombacoideae Burnett | |||
Synonimy | |||
|
Wełniakowe (Bombacoideae Burnett) – podrodzina roślin w obrębie ślazowatych w jednych systemach klasyfikacyjnych lub samodzielna rodzina wełniakowate (Bombacaceae) w innych. Zalicza się tu 16 do 28 rodzajów (w zależności od ujęcia systematycznego) obejmujących 90–200 gatunków. Rośliny tu zaliczane preferują suche lasy w strefie międzyzwrotnikowej. Mają okazałe kwiaty. Wolne działki kielicha i płatki korony osadzone są na rozszerzonym dnie kwiatowym tworzącym szeroki kubek. Charakterystycznymi przedstawicielami rodziny są tzw. drzewa butelkowe o napęczniałych pniach z miękiszem wodnym (np. baobab afrykański Adansonia digitata)[3].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja i podział rodziny według APweb (2001...) (aktualizowany system APG II)
Takson w randze podrodziny stanowi grupę siostrzaną dla podrodziny ślazowych Malvoideae. W stosunku do dawniejszych podziałów (np. system Cronquista z 1981, system Reveala z 1993) APweb wyłącza rodzaj durian Durio wraz z większością przedstawicieli niegdysiejszego plemienia Durioneae w odrębną podrodzinę ślazowatych – Helicteroideae.
ślazowate |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podział na rodzaje według GRIN[4]
- Adansonia L. – baobab
- Aguiaria Ducke
- Bernoullia Oliv.
- Bombax L. – wełniak
- Camptostemon Mast.
- Catostemma Benth.
- Cavanillesia Ruiz & Pav.
- Ceiba Mill. – puchowiec
- Chiranthodendron Larreat.
- Eriotheca Schott & Endl.
- Fremontodendron Coville
- Gyranthera Pittier
- Huberodendron Ducke
- Lagunaria (DC.) Rchb.
- Matisia Humb. & Bonpl.
- Neobuchia Urb.
- Ochroma Sw. – ogorzałka
- Pachira Aubl.
- Patinoa Cuatrec.
- Pentaplaris L. O. Williams & Standl.
- Phragmotheca Cuatrec.
- Pseudobombax Dugand
- Quararibea Aubl.
- Rhodognaphalon (Ulbr.) Roberty
- Scleronema Benth.
- Septotheca Ulbr.
- Spirotheca Ulbr.
- Uladendron Marc.-Berti
- Pozycja w systemie Reveala (1993–1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist, podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Malvanae Takht., rząd ślazowce (Malvales Dumort.), podrząd Malvineae Rchb., rodzina wełniakowate (Bombacaceae Kunth in Malvac., Büttner., Tiliac.: 5. 20 Apr 1822, nom. cons.)[5].
- Adansonia L. – baobab
- Aguiaria Ducke
- Bernoullia Oliv.
- Bombax L. – wełniak
- Bombacopsis Pittier
- Boschia Korth.
- Camptostemon Mast.
- Catostemma Benth.
- Cavanillesia Ruiz & Pav.
- Ceiba Mill. – puchowiec
- Chorisia Kunth – chorisja[6]
- Coelostegia Benth.
- Durio Rumph. ex Adans. – durian
- Eriotheca Schott & Endl.
- Gyranthera Pittier
- Huberodendron Ducke
- Kostermansia Soegeng
- Lahia Hassk.
- Matisia Bonpl.
- Neesia Blume
- Neobuchia Urb.
- Ochroma Sw. – ogorzałka
- Pachira Aubl.
- Patinoa Cuatrec.
- Phragmotheca Cuatrec.
- Pseudobombax Dugand
- Quararibea Aubl.
- Rhodognaphalon (Ulbr.) Roberty
- Scleronema Benth.
- Septotheca Ulbr.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-19] (ang.).
- ↑ Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998. ISBN 83-7079-778-4.
- ↑ United States Department of Agriculture Agricultural Research Service: Family: Malvaceae Juss.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
- ↑ a b Crescent Bloom: Bombacaceae. The Compleat Botanica. [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
- ↑ Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 92.