White Lion – Wikipedia, wolna encyklopedia

White Lion

Rok założenia	1983
Rok rozwiązania	2009
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	hard rock, heavy metal, glam metal
Aktywność	1983–1992 1999–2009
Wydawnictwo	Atlantic, Frontiers
Skład
Mike Tramp Jamie Law Troy Patrick Farrell Claus Langeskov Henning Wanner
Byli członkowie
Vito Bratta Joe Hasselvander Nicki Capozzi Felix Robinson Bruno Ravel Dave Spitz James LoMenzo Greg D'Angelo Jimmy DeGrasso Tommy Caradonna Kasper Damgaard Nils Kroyer Bjarne T. Holm Dan Hemmer
Strona internetowa

White Lion – amerykański zespół glammetalowy, funkcjonujący w latach 1983–1992 oraz 1999–2009. Największym przebojem grupy jest piosenka „When the Children Cry”.

Zespół został założony w 1983 roku przez Duńczyka Mike'a Trampa oraz Vito Brattę^[1]. Po wielu zmianach basistów i perkusistów, w 1984 roku grupa podpisała kontrakt z Elektra Records. Po nagraniu albumu Fight to Survive Elektra okazała niezadowolenie i zerwała umowę z zespołem. W tej sytuacji prawa do wydania albumu przejęła niezależna wytwórnia Grand Slamm, która wydała Fight to Survive w 1985 roku. Album początkowo ukazał się tylko w Japonii, a w połowie roku także w Stanach Zjednoczonych. Nie odniósł jednak sukcesu komercyjnego^[2].

Jeszcze w 1985 roku nowym basistą został James LoMenzo, a perkusistą – Greg D'Angelo. Następnie zespół podpisał kontrakt z Atlantic Records, co zaowocowało wydaniem w 1987 roku albumu Pride. Piosenka „Wait” była często odtwarzana w MTV, ponadto zespół koncertował w tym okresie razem z AC/DC, Aerosmith i Ozzym Osbournem. Rok po wydaniu albumu piosenka „When the Children Cry” zajęła trzecie miejsce na liście Hot 100, w efekcie zapewniając albumowi sprzedaż w liczbie ponad dwóch milionów egzemplarzy^[1]. Bratta ponadto został wybrany najlepszym nowym gitarzystą w plebiscycie „Guitar World”^[2].

W związku z odniesionym sukcesem zespół bezpośrednio po zakończonej trasie koncertowej nagrał w studio nowy album, Big Game. W porównaniu do Pride był to album bardziej zróżnicowany, ale nadal pozostający w specyfice glammetalowej^[3]. Mimo faktu, iż dwie piosenki z albumu („Little Fighter” i „Radar Love”) były często odtwarzane, album otrzymał w Stanach Zjednoczonych status jedynie złotej płyty^[1].

Na albumie Mane Attraction z 1991 roku grupa zaostrzyła brzmienie, a album charakteryzował się różnorodnością. Wydawnictwo otrzymało pozytywne opinie krytyków muzycznych^[4]. Mimo tego, z uwagi na rosnącą popularność muzyki grunge, sprzedał się jeszcze gorzej niż poprzednik^[1]. Wkrótce po jego wydaniu zespół opuścili LoMenzo i D'Angelo, nie mogąc się porozumieć z Trampem w kwestii tantiem. Nowymi członkami zespołu w ich miejsce zostali Tommy Caradonna i Jimmy DeGrasso, którzy uczestniczyli w trasie koncertowej promującej Mane Attraction. Przed ostatnim koncertem trasy, w Bostonie, Tramp postanowił rozwiązać zespół^[5].

Po rozpadzie grupy Lomenzo i D'Angelo grali razem w zespole Pride & Glory, a Tramp rozpoczął karierę solową. W 1999 roku Tramp reaktywował White Lion, jednak w znacząco zmienionym składzie, będąc jedynym członkiem oryginalnego składu^[1]. Ten zespół nagrał album Remembering White Lion, w którym na nowo nagrano stare piosenki zespołu^[6]. W 2004 roku z przyczyn prawnych zespół przyjął nazwę Tramp's White Lion^[7]. W 2008 roku został wydany album Return of Pride. Nazwą grupy było wówczas ponownie White Lion^[8].

• Mike Tramp – wokal, gitara (1983–1992,1999–2009)
• Jamie Law – gitara (2004–2009)
• Troy Patrick Farrell – perkusja (2004–2009)
• Claus Langeskov – gitara basowa (2004–2009)
• Henning Wanner – instrumenty klawiszowe (2004–2009)

• Vito Bratta – gitara (1983–1992)
• Joe Hasselvander – perkusja (1983)
• Nicki Capozzi – perkusja (1983–1984)
• Felix Robinson – gitara basowa (1983–1984)
• Bruno Ravel – gitara basowa (1984)
• Dave Spitz – gitara basowa (1985)
• James LoMenzo – gitara basowa (1985–1991)
• Greg D'Angelo – perkusja (1985–1991)
• Jimmy DeGrasso – perkusja (1991–1992)
• Tommy Caradonna – gitara basowa (1991–1992)
• Kasper Damgaard – gitara (1999–2003)
• Nils Kroyer – gitara basowa (1999–2003)
• Bjarne T. Holm – perkusja (1999–2003)
• Dan Hemmer – instrumenty klawiszowe (1999–2003)

• Fight to Survive (1985)
• Pride (1987)
• Big Game (1989)
• Mane Attraction (1991)
• Remembering White Lion (1999)
• Return of the Pride (2008)

• Rocking the USA (2005)
• Live Extended Versions (2007)
• White Lion Live (2009)

• The Best of White Lion (1992)
• White Lion Hits (2000)
• The Essential White Lion (2002)
• The Atlantic Albums (2002, box set)
• The Bootleg Series (2004, box set)
• Anthology 83-89 (2006)
• The Definitive Rock Collection (2007)
• All You Need Is Rock 'N' Roll: The Complete Albums 1985-1991 (2020, box set)

• Christopher P.Ch.P. Hilton Christopher P.Ch.P., Historia hair metalu. Spektakularny wzlot, upadek i odrodzenie, Poznań: Kagra, 2020, ISBN 978-83-63785-49-9 . Brak numerów stron w książce