White Savage – Wikipedia, wolna encyklopedia

White Savage
Gatunek

przygodowy

Data premiery

23 kwietnia 1943

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

76 minut

Reżyseria

Arthur Lubin

Scenariusz

Richard Brooks
Peter Milne

Główne role

Jon Hall
Maria Montez
Sabu

Muzyka

Frank Skinner

Zdjęcia

William E. Snyder
Lester White

Scenografia

John B. Goodman
Russell A. Gausman

Kostiumy

Vera West

Montaż

Russell F. Schoengarth

Produkcja

George Waggner

Wytwórnia

Universal Pictures

Dystrybucja

Universal Pictures

Przychody brutto

1 400 000 USD

White Savage – amerykański film przygodowy z 1943 r. w reżyserii Arthura Lubina.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

O Wyspie Świątynnej znajdującej w Oceanii krążą legendy, jakoby świątynie wyłożono sztabkami złota. Wierzy w nie niemiecki handlarz Sam Miller, który zabija informatora Franka Williamsa. Dużym utrudnieniem jest zakaz wstępu białym ludziom na Wyspę. Wkrótce jej władczyni – księżniczka Tahia dociera do portu Coral mająca zatarg z Millerem. Poznaje się z australijskim łowcą rekinów Kaloe, który nie znający prawdziwej tożsamości księżniczki żali brakiem możliwości działalności przy Wyspie Świątynnej.

Orano, chłopak pochodzący z Wyspy Świątynnej chłopak i przyjaciel Kaloe obiecuje mu pomoc w przekonaniu Tahii w uzyskaniu pozwolenia połowu rekinów. Następnego dnia Kaloe idzie zobaczyć z księżniczką, która pod swe miejsce wzięła swą służąca Blossom. Zaskoczony Orano chce wyznać prawdę, ale zostaje zabrany przez strażnika. Ubawiona Tahia ujawnia się, gdy Kaloe chce prosić o zgodę na połów. Pomiędzy nimi zaczyna rodzić się uczucie.

Kaloe otrzymawszy pożyczkę od portowego przedsiębiorcy Chińczyka Wonga zostaje uprowadzony przez tubylców Wyspy Świątynnej i oskarżony przez Tahię o kradzież sakralnego przedmiotu. Winnym zamieszania jest Orano, który wykradł przedmiot i podarował Kaloe jako część planu zbliżenia do księżniczki. Tahia zaprowadza go do świętych stawów, które potwierdzają plotki o złocie, o którym wyspiarze nie wiedzą. Jednak złoto nie interesuje Kaloe.

Brat Tahii – Tamara uzależniony od hazardu i zadłużony u Millera przekazuje mu część aktu własności Wyspy Świątynnej. W tym celu Miller zamierza też poślubić Tahię. Wobec tego Kaloe bierze udział w pojedynku na karty z Millerem, Wongiem i Tamarą. Domyśliwszy kantowania Millera udaje mu się to przeszkodzić, tym samym wygrywając partyjkę i odkupując od niego część aktu. Tamara w gniewie opuszcza miejsce.

Ceremonia wybrania męża przez Tahię zostaje przerwana przez ludzi Millera, którzy prezentują martwe ciało Tamary. Pada sugestia, iż mógł zginąć w bójce z Kaloe, którego nóż znaleziono przy Tamarze. Kaloe wszystkiemu zaprzecza, jednak wobec braku mocnych dowodów zostaje wtrącony do areny z lwami. Ratuje go Orano od początku wierzący w niewinność Kaloe. Później Wong odkrywa, że to Miller zlecił zamordowanie Tamary. Miller i jego ludzie napadają na wyspę, jednak giną na miejscu, gdy wskutek materiałów wybuchowych kompleks świątynny zapada się. Po tym wszystkim Kaloe i Tahia żyją jako para.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]