Wianek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wianek – rodzaj nakrycia głowy (wieńca) upleciony z ziół i kwiatów. Tradycyjnie wianki noszone były przez dziewczęta i niezamężne kobiety, stąd stały się symbolem niewinności. O kobiecie zamężnej mówiło się, że „straciła wianek”^[1].

Skoro w nocy po północy, po pierwszej godzinie,

obróćże się, moja panno, twą twarzyczką do mnie.

Nie będę się obracała, bo mnie główka boli,

straciłam se swój wianeczek, to dla twojej woli^[1].

Zgodnie z polską, a także ogólnosłowiańską tradycją, panna młoda oddaje druhnom swój wianek podczas weselnych oczepin.^{[potrzebny przypis]}

W dawnych czasach zakonnice chowane były w wiankach. Zielony wieniec składany na grobie to symbol czci oddanej tam pochowanym^{[potrzebny przypis]}. Wianek pojawia się też na wielu obrazach o treści religijnej^{[potrzebny przypis]}. Ze względu na skojarzenie z niewinnością, biały wianek jest też elementem stroju dziewczynek przystępujących do Pierwszej Komunii^[1].

Wianek zakłada się też do strojów ludowych^[2], np. krakowskiego.^{[potrzebny przypis]}

Tradycyjnym obyczajem jest puszczanie wianków w Noc Świętojańską^[1].

• wiano