Wiarołomstwo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiarołomstwo – składanie pod przysięgą przyrzeczenia, którego nie ma się zamiaru dotrzymywać lub niedotrzymywanie słów, których przyrzekło się pod przysięgą. W etosie rycerskim wiarołomstwo było na równi znieważające co tchórzostwo^[1].

I Protokół(inne języki) do konwencji genewskich zakazuje zabijania, ranienia i pojmania przeciwnika w sposób wiarołomny. Pod tym pojęciem rozumie się „działania odwołujące się do dobrej wiary przeciwnika w celu wprowadzenia go w błąd, aby uważał on, że ma prawo skorzystać z ochrony przewidzianej przez przepisy prawa międzynarodowego, mającego zastosowanie w konfliktach zbrojnych, albo że ma obowiązek udzielić takiej ochrony”. Jako przykłady działań wiarołomnych podane zostały^[2]:

• Krzywoprzysięstwo
• Przysięga