Wieksznie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wieksznie
Viekšniai
Ilustracja
Panorama miasta
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

 telszański

Burmistrz

Aldonis Eselinas

Populacja (2007)
• liczba ludności


2 194

Nr kierunkowy

443

Kod pocztowy

LT–5451

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wieksznie”
Ziemia56°14′N 22°31′E/56,233333 22,516667
Strona internetowa

Wieksznie (lit. Viekšniai) – miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 13 km od Możejek.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ziemia Wiekszniańska była wzmiankowana w źródłach już w IX wieku. Sama nazwa pojawia się w zapisach od 1253 roku. Ze źródeł historycznych wiadomo, że w XVI wieku w miejscowości istniał tutaj dwór. Wieksznie były własnością rodzin Górskich i Sapiehów. W 1634 roku wybudowano kościół. Podczas Potopu szwedzkiego w 1656 zniszczona została większa część miejscowości. Pod koniec XVII wieku Wieksznie były ważnym ośrodkiem handlu pomiędzy Litwą a Skandynawią.

25 października 1725 roku Marcin Leopold Szczuka nadał Wiekszniom prawa miejskie i herb własny. Dopiero 15 maja 1792 roku prawa miejskie dla Wiekszni zostały potwierdzone i podpisane przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku miasto było niszczone często przez różne kataklizmy: zarazy, głodu i ognia.

W XVII wieku w mieście osiedlili się Żydzi. W 1766 roku jest ich 271. W spisie z roku 1775 wymieniono dziesięć nazwisk żydowskich. W 1847 roku ludność żydowska liczy już 1120 osób. Istniała tutaj synagoga. W 1897 roku Żydzi stanowili już 56% ludności miasta.

W XIX wieku w niewielkiej odległości od miasta zbudowano stację kolejową Liepaja-Romno.

Podczas I wojny światowej mieszkańcy miasta zostali deportowani w głąb Rosji. Po wojnie wróciło tylko 300 Żydów. Niektórzy z nich zginęli w walce lub z głodu. Część osób przez port w Odessie(Ukraina) dostało się do Palestyny oraz Ameryki Południowej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 500 osób. 4 sierpnia 1941 roku zlikwidowano getto, a Żydów zamordowano w Możejkach a część wywieziono do getta w Szawlach[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1141.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]