French
DeutschWielbłąd dwugarbny – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Camelus ferus[1] | |
| Przewalski, 1878 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | wielbłąd dwugarbny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Wielbłąd dwugarbny[3][a] (Camelus ferus) – gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae), występujący w stanie dzikim na stepach centralnej Azji (Mongolia i Chiny). Największa znana dzika populacja tych zwierząt – żyjąca na pustyni Gobi – liczy około 1000 osobników[potrzebny przypis].
Innym dwugarbnym gatunkiem wielbłąda jest udomowiony wielbłąd domowy (C. bactrianus).
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Wielbłądy są silnymi zwierzętami przystosowanymi do życia na piaszczystym terenie: mają grubą skórę na kolanach i szerokie kopyta; ich nozdrza mogą się otwierać i zamykać, chroniąc przed wdychaniem piasku. Grube futro pozwala zwierzęciu zachować temperaturę ciała podczas zimnych pustynnych nocy oraz izoluje przed upałem za dnia. Znane są także ze swojej gospodarki wodnej: zwierzę może jednorazowo wypić nawet 120 litrów wody, by przez następnych kilka dni nie pić w ogóle[potrzebny przypis].
Wielbłądy dwugarbne mają około 2 metrów w kłębie (razem z garbami) i ważą nawet ponad 800 kg. Samce są większe od samic. Są roślinożerne, ich zasadnicza dieta składa się z traw, liści i zbóż[potrzebny przypis].
W kulturze
[edytuj | edytuj kod]Poczta Polska wyemitowała 15 czerwca 2020 roku znaczek pocztowy o nominale 3,30 złotych przedstawiający wielbłądzicę z młodym. Zwierzęta zostały opisane: Wielbłąd dwugarbny / Camelus bactrianus / Samica Goplana i Józefina. Autorem projektu znaczka był Andrzej Gosik. Druk wykonano techniką offsetową na papierze fluorescencyjnym, w nakładzie 180 tys. sztuk[7].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazwa „wielbłąd dwugarbny” dawniej była stosowana na określenie taksonu Camelus bactrianus[4][5] w którym populacje dzikie (ferus) i udomowione (bactrianus) były traktowane jako podgatunki[6]. W publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” zastosowano stary podział systematyczny, jednocześnie nadając nazwę „wielbłąd dwugarbny” podgatunkowi ferus (podgatunkowi bactrianus przydzielono nazwę „wielbłąd domowy”)[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- birtugan (inaczej nar) – hybryda wielbłąda dwugarbnego z jednogarbnym
- wielbłąd jednogarbny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Camelus ferus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Camelus ferus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 406, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 199. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Camelus bactrianus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-12-15].
- ↑ Zwierzęta małe i duże. W: Urszula Skwarkowska-Żak, Michał Kazimierczuk, Seweryn Leszczyński: Księga znaczków pocztowych 2020. Warszawa: PWPW • Poczta Polska, 2021, s. 50-51.