Wielka Wyspa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielka Wyspa – wyspa na Odrze we Wrocławiu. Obejmuje osiedla Bartoszowice, Biskupin, Dąbie, Sępolno, Szczytniki, Zacisze i Zalesie, stanowiąc wschodnią część dawnej dzielnicy Śródmieście. Za pomysłodawczynię nazwy uważa się prof. Wandę Kononowicz, która zaproponowała ją w grudniu 1980^[1]. Nazwa długo funkcjonowała nieoficjalnie, obecnie jest stosowana przez wrocławski Urząd Miasta.

Terytoria należące do wyspy (poza Zaciszem) leżały do XVI wieku na lewym brzegu Odry, na terenie międzyrzecza (między Odrą a Oławą), po czym w latach 1531–1555 przekopano obecne koryto rzeki. Wymienione wyżej osady znalazły się na prawym brzegu rzeki, oddzielone jedynie starorzeczami (Czarną Wodą - Schwarzwasser). Posiadają połączenie z lewym brzegiem oraz centrum Wrocławia poprzez mosty Zwierzyniecki i Szczytnicki. Wyspa w obecnej postaci powstała na skutek przekopania w latach 1912–1917 kanałów lateralnych: żeglugowego i przeciwpowodziowego, przez który prowadzą mosty: Jagiellońskie i Chrobrego. Dodatkowo most Bartoszowicki łączy wyspę z groblą pomiędzy kanałami.

Aleję Wielkiej Wyspy, łączącą południowe dzielnice Wrocławia z północno-wschodnimi, otwarto 23 grudnia 2023^[2].

Wyspa objęta jest ochroną indywidualną w formie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego, w ramach Szczytnickiego Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego^[3][4].

• Zoo
• Hala Stulecia i zespół terenów wystawowych z Iglicą
• wystawa architektoniczna Werkbundu
• Park Szczytnicki z Ogrodem Japońskim
• Stadion Olimpijski
• Most Olimpijski