Wielki Piarg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielki Piarg (niem. Grosses Geröll, słow. Veľké sučovisko, węg. Nagy-kőfolyás[1]) – wielkie pole piargów nad południowym brzegiem Morskiego Oka w Tatrach Wysokich. Ciągnie się od progu Czarnego Stawu po próg Nadspadów[2]. Zsypuje się do niego materiał skalny z czterech dużych depresji w zboczach Cubryny i Mięguszowieckich Szczytów. Wyróżnia się w nim więc 4 piargi, w kierunku od lewej do prawej są to[3]:

Wysokość Wielkiego Piargu dochodzi do 200 m. Następuje w nim naturalna segregacja materiału skalnego. Największe wanty znajdują się na dole, czym wyżej, tym drobniejszy materiał skalny[4]. Zimą Wielki piarg zamienia się w wielkie lawinisko[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-05-14].
  3. a b c d e f Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 8. Cubryna, Poronin: Wyd. Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1
  4. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. XIII, Latchorzew: Wydawnictwo „Trawers”, 2006, ISBN 83-915859-1-3