Wierzbięta ze Smogulca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wierzbięta ze Smogulca herbu Grzymała – podkomorzy kaliski w latach 1339–1352, podkomorzy poznański w latach 1335–1338.

Był synem kasztelana rogozińskiego Jakuba Domaradzica. Brał udział w Bitwie pod Płowcami 27 września 1331. Jako świadek uczestniczył w polsko-krzyżackim procesie warszawskim 1339 roku. W swoich zeznaniach podał, że służył Władysławowi Łokietkowi na Kujawach, a księciu Władysławowi Garbatemu w ziemi dobrzyńskiej. Służba ta trwała aż do zdobycia obu tych ziem przez Krzyżaków. Po raz ostatni wystąpił 2 września 1352 jako jeden z sygnatariuszy konfederacji poznańskiej Maćka Borkowica. Zmarł przed 21 stycznia 1357, jak można wnosić z pojawienia się jego następcy na urzędzie.

Bibliografia

Janusz Bieniak, Wierzbięta Smogulecki h. Grzymała w Polski Słownik Biograficzny tom XXXIX wyd. 1999- 2000 wersja elektroniczna
Janusz Bieniak, Milites w procesie polsko-krzyżackim z 1339 roku, w: Przegląd Historyczny, 75/3, 1984, s. 509.
Adam Szweda, Ród Grzymałów w Wielkopolsce, 2001.
Urzędnicy wielkopolscy XII-XV wieku. Spisy. Oprac. Maria Bielińska, Antoni Gąsiorowski, Jerzy Łojko. 1985, s. 198.