Wierzchołek (teoria grafów) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy teorii grafów. Zobacz też: inne znaczenia terminu wierzchołek.

Wierzchołek (inaczej węzeł) – element niepustego zbioru, który wraz ze zbiorem krawędzi (będących parami wierzchołków) tworzy graf. W zależności od przyjętej definicji grafu można także zakładać, ze zbiór wierzchołków musi być skończony^[1].

Liczba krawędzi incydentnych z danym wierzchołkiem (łączących go z innym) określana jest jako stopień wierzchołka. Wierzchołek o stopniu zerowym to wierzchołek izolowany^[2].

• Robin J. Wilson: Wprowadzenie do teorii grafów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-15066-2.