Wilhelm I (król Niderlandów) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wilhelm I

Suwerenny Książę Zjednoczonych Niderlandów
Okres	od 6 grudnia 1813 do 16 marca 1815
Poprzednik	Napoleon Ludwik Bonaparte
Następca	tytuł się przekształcił
król Zjednoczonych Niderlandów
Okres	od 16 marca 1815 do 4 października 1830
Koronacja	21 września 1815[1][2]
Następca	królestwo Niderlandów
król Niderlandów
Okres	od 4 października 1830 do 7 października 1840
Poprzednik	królestwo Zjednoczonych Niderlandów
Następca	Wilhelm II Oranje-Nassau
wielki książę Luksemburga
Okres	od 1815 do 7 października 1840
Poprzednik	panowanie francuskie
Następca	Wilhelm II Oranje-Nassau
Dane biograficzne
Dynastia	Orańska-Nassau
Data urodzenia	24 sierpnia 1772
Data śmierci	12 grudnia 1843
Ojciec	Wilhelm V Orański
Matka	Wilhelmina Hohenzollern
Żona	Wilhelmina Hohenzollern
Dzieci	Wilhelm Fryderyk Wilhelmina

Wilhelm I (Willem Frederik z domu Oranje-Nassau, ur. 24 sierpnia 1772 w Hadze, zm. 12 grudnia 1843 w Berlinie) – Suwerenny Książę Niderlandów w latach 1813–1815 jako Wilhelm VI, król Zjednoczonych Niderlandów oraz wielki książę Luksemburga w latach 1815–1840, książę Limburgii w latach 1839–1840.

W 1840 na zaproszenie córki Marianny Orańskiej przybył w Sudety i razem z nią 20 lipca dotarł na szczyt Śnieżnika.

Urodzony jako Wilhelm Fryderyk w 1772 roku. Był synem Wilhelma V Orańskiego i jego żony Wilhelminy. Do 1813 nosił tytuł książę Wilhelm VI Orański.

W latach 1793–1795 prowadził wojnę z Francją. W 1806 wstąpił do wojska pruskiego, a w 1809 do austriackiego. W 1815 został królem zjednoczonej Holandii i Belgii, jednak jego nieudolne rządy doprowadziły do oderwania się Belgii wskutek rewolucji w 1830^{[potrzebny przypis]}. 7 października 1840 abdykował na rzecz syna.

W 1791 ożenił się z Fryderyką Luizą (Wilhelminą von Hohenzollern) – córką króla Prus, Fryderyka Wilhelma II, z którą miał troje dzieci:

• Wilhelma Fryderyka Jerzego Ludwika, późniejszego króla Wilhelma II (1792–1849),
• Wilhelma Fryderyka Karola (1797–1881),
• Wilhelminę Fryderykę Louise Charlottę Mariannę, znaną na ziemi kłodzkiej jako królewna Marianna Orańska (1810–1883).

Kiedy Fryderyka Luiza zmarła (w 1837), ożenił się powtórnie z hrabiną Henriëtte d’Oultremont de Wégimont (Berlin 1841). Po dwóch latach Wilhelm zmarł.