Wilhelm z Rubruk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilhelm z Rubruk
Data i miejsce urodzenia	ok. 1220 ; Rubrouck
Data śmierci	ok. 1293
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	franciszkanie
Śluby zakonne
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm z Rubruk (ur. ok. 1220 w Rubrouck; zm. ok. 1293) – flamandzki franciszkanin, misjonarz i podróżnik. W latach 1253–1255 posłował z ramienia króla Francji Ludwika IX Świętego na dwór wielkiego chana mongolskiego Mongke. Celem tej wyprawy było wybadanie czy chan mongolski byłby skłonny przyjąć wiarę chrześcijańską i stać się sojusznikiem w walce z Turkami. Jechał przez Konstantynopol, Krym, Ural, stepy, pustynię Gobi do stolicy chana, Karakorum, gdzie przybył w 1253 roku^[1]. Jego zdaniem chan mongolski miał się wyrazić, iż najpotężniejszym władcą Zachodu jest król Francji.

Sporządził wartościowy opis ze swej podróży (Itinerarium), który stał się jednym z najważniejszych dla średniowiecznej Europy zbiorem wiadomości o Azji. Zawarł w nim m.in. opis praktyk szamanów mongolskich, nestorian azjatyckich, mnichów buddyjskich i wiele elementów życia codziennego samych Mongołów (ubiór, warunki mieszkaniowe, pożywienie itp.). Jako pierwszy Europejczyk podał informacje na temat pisma chińskiego^[2], pierwszy także wykazał, że wzmiankowana w antycznych źródłach Seres oraz Kataj to jeden i ten sam kraj^[3]. Jego opis geograficzny brzegów Morza Kaspijskiego przyczynił się do obalenia rozpowszechnionego w Europie od starożytności poglądu (podpartego autorytetem Izydora z Sewilli), wedle którego stanowiło ono jedynie zatokę Oceanu Północnego^[4].

W czerwcu 1254 roku wyruszył w podróż powrotną wioząc list wielkiego chana do króla Francji wzywającego go do uznania się za wasala władcy Mongołów^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Wielka Historia Świata – Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 562. ISBN 83-85719-89-X.
↑ Wilfrid Blunt: The Golden Road to Samarkand. London: Viking Press, 1973, s. 111. ISBN 0-241-02298-3.
↑ Stuart B. Schwartz: Implicit Understandings: Observing, Reporting, and Reflecting on the Encounters Between Europeans and Other Peoples in the Early Modern Era. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, s. 40. ISBN 978-0-521-45880-1.
↑ Evelyn Edson: The World Map, 1300-1492: The Persistence of Tradition and Transformation. Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press, 2007, s. 94. ISBN 978-0-8018-8589-1.

Bibliografia

Jerzy Rajman, Encyklopedia średniowiecza, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2006, ISBN 83-7435-263-9, ISBN 978-83-7435-263-5
Wilhelm z Rubruk, Opis podróży, przeł. Mikołaj Olszewski, z serii: „Biblioteka Klasyków Antropologii”, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2007, ISBN 978-83-89637-45-1

[WHS-1] Wielka Historia Świata – Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 562. ISBN 83-85719-89-X.

[2] Wilfrid Blunt: The Golden Road to Samarkand. London: Viking Press, 1973, s. 111. ISBN 0-241-02298-3.

[3] Stuart B. Schwartz: Implicit Understandings: Observing, Reporting, and Reflecting on the Encounters Between Europeans and Other Peoples in the Early Modern Era. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, s. 40. ISBN 978-0-521-45880-1.

[4] Evelyn Edson: The World Map, 1300-1492: The Persistence of Tradition and Transformation. Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press, 2007, s. 94. ISBN 978-0-8018-8589-1.

[1]

[2]

[3]

[4]