Wilia Wilno – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilia Wilno
Pełna nazwa	Towarzystwo Sportowe; Wilia Wilno
Barwy	biało - czerwone
Data założenia	1921
Data rozwiązania	1926
Państwo	Polska
	Stroje; domowe
	Stroje; domowe

Wilia Wilno – istniejący w latach 1921-1926 polski klub piłkarski z siedzibą w Wilnie.

Prezesem klubu był por. Tadeusz Kawalec, w grudniu 1921 wybrano na wiceprezesa por. R. Kawalca, na sekretarza pchor. T. Makowskiego, a gospodarzem został Grabowiecki. Siedziba klubu znajdowała się przy ul. Sierakowskiego 12 m 8.^[2]

Historia

Drużyna została założona latem (w lipcu) 1921 roku pod egidą Związku Bezpieczeństwa Kraju (ZBK)^[3] i była jednym z wiodących klubów w Wilnie początku lat 20. Charakterystyczną cechą zespołu była zmienność nazw klubu, w swojej krótkiej historii nastąpiło to aż 4 razy. Zespół trzykrotnie zdobył koronę Wilna (raz nieoficjalnie) oraz dwukrotnie wystąpił w rozgrywkach o mistrzostwo Polski.

W roku 1922 w roli grającego trenera występował wybitny działacz sportowy, pierwszy prezes WOZPN-u prof. Jan Weyssenhoff.

Skład Sokoła w roku 1921: Stanisław Bielski, Jan Grabowiecki, Romuald Gryglewski, Stefan Makowski, Hieronim Wróbel, Tadeusz Oświęcimski, Stanisław Gozdecki, Jan Moraczewski, Święcicki, Tadeusz Kawalec, Podkuliński.

Skład Strzelca w roku 1922: Franciszek Gacek, Józef Bill, Jan Grabowiecki, Wilhelm Wilczyński, Jan Weyssenhoff, (grający trener) Czesław Mierzejewski, Marian Lepiarski, Stefan Makowski, Romuald Gryglewski, Władysław Ryszanek, Tadeusz Oświęcimski, Grigorij Nikołajew, Hieronim Wróbel.

Skład Laudy w roku 1923: Franciszek Gacek, Jan Weyssenhoff (grający trener), Jan Grabowiecki, Marian Lepiarski, Czesław Mierzejewski, Witold Konstanowski, Oskar Oświęcimski, Grigorij Nikołajew, Romuald Gryglewski, Stanisław Leszczyński, Władysław Ryszanek, ? Serdiukow, Mikołaj Cukanow, Włodzimierz Missiuro, Władysław Wiro-Kiro (bramkarz), Olgierd Tarasiewicz, Stanisław Drapella, Piotr Ławacz (? - Ławicz, Sawicz).

Lauda
W 1923 roku doszło do następnej zmiany nazwy, stało się to za sprawą fuzji z AZS-em Wilno. ^[4] Tym samym klub wyszedł z opieki KBW i zarejestrował się jako Towarzystwo Sportowe Lauda. Tylko najlepsi gracze Strzelca zasilili Laudę, pozostali zawodnicy jeszcze do końca 1923 roku grali jako ZBK Strzelec. Drużyna Strzelca ostatecznie została wcielona do PCK (Polski Czerwony Krzyż) Sparta.^[5]

Chronologia nazw:

1921 - KSZBK Sokół
1922 - WKSZBK Strzelec (Wileński Klub Sportowy Związku Bezpieczeństwa Kraju „Strzelec", dn.22.01.1922r.^[6])
1923 - TS Lauda (fuzja z AZS-em)
1924 - TS Wilia
1926 - Drużyna została rozwiązana, większość piłkarzy przeszło do reaktywowanego AZS-u Wilno.

Sukcesy

2x mistrz WOZPN-u: 1922, 1923
2x udział w rozgrywkach o mistrzostwo polski: 1922, 1923

Sezony

Poziomy rozgrywkowe					Sezony, opis
I	II	III	IV	V	Sezon	Liga	Poz.	Pkt.	Bramki	Z/R/P	Uwagi	Nazwa	ZPN
MP	(A)				1921	Klasa A	1	10	25-6	5/0/1	^[7]	Sokół	Nieoficjalne
MP	A	B	C		1922	Klasa A	1	7	8-3	3/1/0	Uczestnictwo w MP	Strzelec	Wileński OZPN
MP	A	B	C		1923	Klasa A	1	7	12-3	3/1/0	Uczestnictwo w MP	Lauda	Wileński OZPN
MP	A	B	C		1924	Klasa A	2	4	7-8	2/0/2		Wilia	Wileński OZPN
MP	A	B	C		1925						Nie rozgrywano.	Wilia	Wileński OZPN
MP	A	B	C		1926	Klasa A	6(3)	6	b.d.	b.d.	^[8] Po sezonie klub rozwiązano	Wilia	Wileński OZPN

Przypisy

↑ Tygodnik Sportowy, organ niezależny dla wychowania fizycznego młodzieży - nr 46, str.45, 1924 rok
↑ Ilustrowany Tygodnik Sportowy rok 1922 nr1
↑ Stadjon nr4/1923
↑ Przegląd Sportowy nr4.1923
↑ Kolekcja klubów Lwów Wilno, Andrzej Gowarzewski, ISBN 83-905424-1-2, str.129.
↑ Tygodnik Sportowy : organ niezależny dla wychowania fizycznego młodzieży. 1922, nr45
↑ Nie uczestniczyli w eliminacjach do MP.
↑ 3 miejsce po zmianach Wileńskiego OZPN-u.

Bibliografia

Encyklopedia piłkarska FUJI, Kolekcja klubów, tom 4: "Lwów i Wilno", Andrzej Gowarzewski
* Ilustrowany Tygodnik Sportowy rok 1921-22
JerzyJ. Górko JerzyJ., Piłkarskie Dzieje Podlasia, Żelechów: sendsport.pl księgarnia kibica, [cop. 2010], ISBN 978-83-61418-03-0, OCLC 823782412 .
Przegląd Sportowy rok 1921-26
Klubowa historia polskiej piłki nożnej do 1939 roku Tom I, regiony, baraże, frekwencja. Jan Goksiński, ISBN 978-83-935604-3-1

[1] Tygodnik Sportowy, organ niezależny dla wychowania fizycznego młodzieży - nr 46, str.45, 1924 rok

[2] Ilustrowany Tygodnik Sportowy rok 1922 nr1

[3] Stadjon nr4/1923

[4] Przegląd Sportowy nr4.1923

[5] Kolekcja klubów Lwów Wilno, Andrzej Gowarzewski, ISBN 83-905424-1-2, str.129.

[6] Tygodnik Sportowy : organ niezależny dla wychowania fizycznego młodzieży. 1922, nr45

[7] Nie uczestniczyli w eliminacjach do MP.

[8] 3 miejsce po zmianach Wileńskiego OZPN-u.

[:1-9] W 1951 tytuł mistrza Polski przyznano zdobywcy Pucharu Polski, a nie zwycięzcy ligi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]