Wilków Polski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2015-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wilków Polski

wieś
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	nowodworski
Gmina	Leoncin
Liczba ludności (2011)	305[2][3]
Strefa numeracyjna	22
Kod pocztowy	05-155[4]
Tablice rejestracyjne	WND
SIMC	0004311[5]
Położenie na mapie Polski Wilków Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Wilków Polski
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego Wilków Polski
Położenie na mapie gminy Leoncin Wilków Polski
52°24′11″N 20°30′07″E/52,403056 20,501944[1]

Wilków Polski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Leoncin^[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Przed II wojną światową wieś określana Paryżem (mieszkańcy paryżakami) ze względu na zamożność zamieszkujących Wilków gospodarzy, do których biedni mieszkańcy okolicznych wiosek często zwracali się o pomoc finansową w postaci pożyczek. Wielodzietne biedne rodziny z okolicznych wiosek, których nie było stać na opiekę nad dziećmi, starały się oddać dziecko do pracy na pastucha lub parobka u gospodarza w zamian za wikt i opierunek.

Dodatek słowa Polski w nazwie miejscowości miał zaznaczyć odrębność od sąsiedniego Wilkowa Niemieckiego po wojnie nazwanego Wilkowem nad Wisłą. Miejscowości rozdziela polna drogą, nazywana granicą. Istniał też Wilków Holenderski usytuowany na Kempach Wiślanych i częściowo wtopiony w Wilków Niemiecki.

Wilków Polski niekiedy nazywany Wilkowem Starym z racji powstania Wilkowa Nowego.

Nazewnictwo miejsc w wiosce: Wąskie błoto, Gapia góra.

Jedno z najstarszych siedlisk na tym terenie naniesiona na mapę z 1793 pod nazwą Wylkowa. Wzmianką na już istniejącą wieś na tym terenie, są lata 1603 "We wsi Głusku znajduje się kościół parochialny, którego założyciel i data założenia nie są mi znajome, ale że wieś należała dóbr rządowych (Była to tak nazwana dzierżawa, która za panowania Sasów znajdowała się w ręku Czapskich) wnoszę, że jest dziełem książąt mazowieckich, lub też królów polskich. Kościół ten wizytował w roku 1603. sławny Wawrzyniec Goślicki biskup poznański, był on wtenczas drewnianym i pod tytułem Św. Małgorzaty poświęconym. Uposażeniem jego był łan roli w Głusku z dwoma kmieciami i dziesięciny z Głuska, Małejwsi, Grochali, Wilkowa, Gniewniewic, Sencimina małego i t. d. Podczas wizyty Goślickiego w roku 1603. dom szkólny był tu świeżo nowym dachem pokryty i naporządzony. Uposażeniem rektora szkoły była dziesięcina z pewnych ról we wsi Gniewniewice." wg Józefa Łukaszewicza - opis stanu w roku 1603 z lustracji biskupa Goślickiego.

W czasie II wojny światowej w pobliskiej puszczy doszło do walk wycofującej się części Armii Poznań (łącznie z walką wręcz na bagnety) z siłami Niemieckiej Armii .Po batalii, Niemcy nakazali kilku osobom z wioski pochować zabitych polaków w wykopanym leśnym dole. Po wojnie dzięki ich pamięci ekshumowano żołnierzy i pochować na cmentarzu w Leoncinie. Podczas okupacji z wioski wywieziono kilka rodzin żydowskich zamieszkujących zachód Wilkowa. Wieś znalazła się w granicach Rzeszy. Ludność polską wypędzono bądź wykorzystano do prac przymusowych lub w rolnictwie, na rzecz nowo ściągniętych osadników z Niemiec. Niekiedy dochodziło do zajmowania gospodarstwa Polaka przez biedniejszego sąsiada Niemca. Wieś wyzwolona przez armię czerwoną została ograbiona przez uciekających osadników niemieckich i ,,Olenderskich". (Holendrzy po wkroczeniu Niemców jako ludność germańska otrzymali niemieckie dokumenty, przez co obawiali się zemsty wyzwalających nas Rosjan).

W okresie międzywojennym dzięki zaradności i z inicjatywy grupy gospodarzy została założona późniejsza Ochotnicza Straż Pożarna. Zakupiona została sikawka strażacka na zaprzęg konny, wyposażona w ręczną pompę wody ze zbiornikiem ciśnieniowym, zaprzęgano do niej konie gospodarza tam gdzie stacjonowała. Pierwotnie była to pomoc sąsiedzka w gaszeniu pożaru w wiosce. Po wojnie ponownie kilku mieszkańców zawiązało Ochotniczą Straż Pożarną w Wilkowie Polskim z uwagi na potrzebę walki z ogniem, z czasem też wybudowano remizę strażacką. OSP po dziś dzień we współczesnej postaci, unowocześniona funkcjonuje na potrzeby wioski i gminy.

• Wilków (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 478 .