William Gayraud-Hirigoyen – Wikipedia, wolna encyklopedia

William Gayraud-Hirigoyen

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1898 Laroque-Timbaut
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1962 Paryż
Wzrost	176 cm
Masa ciała	85 kg
Rugby union
Pozycja	młynarz
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Stade Toulousain SU Agen
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1920  Francja 1 (3)

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1898 Laroque-Timbaut
Data śmierci	9 grudnia 1962
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata FIBT brąz Sankt Moritz 1947 bobsleje czwórki

William Gayraud-Hirigoyen (ur. jako Marcel René Gayraud 1 maja 1898 w Laroque-Timbaut, zm. 9 grudnia 1962 w Paryżu) – francuski rugbysta grający na pozycji młynarza, reprezentant kraju oraz bobsleista i skeletonista, brązowy medalista Mistrzostw Świata 1947, olimpijczyk.

W swoim jedynym występie dla reprezentacji Francji 3 kwietnia 1920 roku zdobył przyłożenie w meczu z Irlandią^[1][2]. Przyczynił się tym samym do pierwszego w historii wyjazdowego zwycięstwa kadry^[3]. Związany był z klubami Stade Toulousain i SU Agen^[2][4].

Od połowy lat dwudziestych występował w zawodach na torach lodowych^[5]. W Mistrzostwach Świata FIBT 1947 zdobył brązowy medal w bobslejowych czwórkach^[6]. Uczestniczył w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948: w rywalizacji dwójek bobsleistów zajął dwunastą lokatę, skeletonowej zaś nie ukończył^[7].

Uprawiał także pływanie, lekkoatletykę, boks, wioślarstwo i pelotę. Był działaczem oraz sędzią rugby i peloty^[2][5].

Podczas pierwszej wojny światowej zaciągnął się na ochotnika, służył w randze podoficera i został odznaczony Krzyżem Wojennym^[5][2].

Mieszkał w Paryżu, zajmował się kinezyterapią i masażami^[2][5].